Na wierzycielu, którego wierzytelność została zabezpieczona przez przeniesienie własności środków transportowych, spoczywa obowiązek uiszczenia podatku od środków transportowych, o jakim mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Banku (...) w W. - Oddział w (...) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 14 stycznia 1997 r. w przedmiocie podatku od środków transportowych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) decyzją z dnia 14 stycznia 1997 r. nr SKO-958/185/P/96, po rozpatrzeniu odwołania Banku (...) w W. - Oddział w (...) od decyzji Prezydenta Miasta Z.G. z dnia 15 listopada 1996 r. nr FN.III-3210/44/96 w sprawie wymiaru podatku od środków transportowych za lata 1991-1992, uchyliło zaskarżoną decyzję w części i orzekł o wysokości I raty podatku za 1991 r. w wysokości 86,50 zł, a w pozostałej części utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Ustalono, że w dniu 1 lutego 1991 r. między dotychczasowym właścicielem środków transportowych Kazimierzem O. a Bankiem (...) w W. - Oddział w (...) została zawarta umowa przewłaszczenia tych pojazdów, przenosząca prawo ich własności na Bank z zastrzeżeniem, że jeżeli kredyt wraz z prowizją i odsetkami zostanie spłacony w terminie określonym w umowie, przeniesienie własności straci moc. Niesporne jest, że kredyt nie został przez kredytobiorcę spłacony w terminie. Powołując się na art. 155 par. 1 Kc, organ odwoławczy stwierdził, że umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo strony inaczej postanowiły. Z powyższego uregulowania wynika, że z dniem zawarcia umowy przewłaszczenia Bank stał się właścicielem środków transportowych. Z tego powodu od momentu zawarcia umowy przewłaszczenia na Banku spoczywa obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych, zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych. Niesporne jest także to, że zgodnie z zawartą umową Bank pozostawił pojazdy Kazimierzowi O. do bezpłatnego używania i zobowiązał się do korzystania z prawa własności w sposób nie wykraczający poza granice uzasadnione zabezpieczeniem udzielonego kredytu.
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 14 stycznia 1997 r. Bank (...) w W. - Oddział w (...) wniósł o jej uchylenie, zarzucając wadliwą interpretację art. 155 i nast. Kc w odniesieniu do definicji umowy przewłaszczenia przez pominięcie własnej przyczyny przewłaszczenia, którą było zabezpieczenie, a nie zamiar trwałego wyzbycia się pojazdów. Zdaniem skarżącego, w drodze umowy przewłaszczenia nastąpiło warunkowe przeniesienie własności. Przewłaszczenie w celu zabezpieczenia nie wywołuje tych samych skutków co przy umowie kupna- sprzedaży, gdzie nabywca uzyskuje pełne władztwo nad rzeczą. Skarżący powołał się na uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1995 r. /III CZP 125/95/. Stwierdzono w niej, że przewłaszczenie samochodu w celu zabezpieczenia nie jest równoznaczne z trwałym wyzbyciem się samochodu. Cechą wyróżniającą przewłaszczenia jest przyczyna przysporzenia. Jest nią zabezpieczenie. Nie chodzi więc o trwałe wyzbycie się przedmiotu własności na rzecz nabywcy, ale udzielenie mu zabezpieczenia, gwarancji prawidłowego wykonania innej umowy, to jest umowy kredytu. Zdaniem skarżącego, przepisy o podatku od środków transportowych odnoszą się do przypadków wyzbycia się pojazdów, a umowa kredytu nie wywołuje skutku w postaci przeniesienia własności w celu pokrycia zobowiązań. Skarżący podniósł dodatkowo, że pojazdów nie przerejestrowano, skarżący nie przejął przewłaszczonych pojazdów w stan aktywów, a odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia kredytu lub pożyczki, dokonuje kredytobiorca lub pożyczkobiorca.