Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agata Pasternak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2022 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 rok oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/13

Wnioskiem z 12 kwietnia 2021 r. [...] Sp. z o.o. Sp.j. (dalej jako: "spółka" lub "skarżąca") wystąpiła do Burmistrza K. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 r. w wysokości 27.792 zł oraz o zwrot nadpłaty. Jednocześnie spółka złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2020 r.

W argumentacji wniosku spółka wskazała, że w korekcie deklaracji wysokość zobowiązania określiła na kwotę 44.286 zł, a do opodatkowania wykazała: grunty o pow. 3.328,13 m2 jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, grunty o pow. 182,87 ha jako grunty pozostałe, budynki o pow. 1.400 m2 jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, budynki o pow. 1.615,81 m2 jako budynki pozostałe oraz budowle o wartości 59.882 zł. Spółka powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19, uznała, że skoro w budynkach o pow. 1.615,81 m2 nie jest prowadzona działalność gospodarcza, to powierzchnia ta powinna być opodatkowana stawką podatkową jak dla budynków pozostałych. W związku z powyższym spółka stwierdziła, że w pierwotnie złożonej deklaracji błędnie wykazała budynki o pow. 1.615,81 m2, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, i z tego powodu powstała na jej koncie podatkowym nadpłata w wysokości 27.792 zł.

Burmistrz K. decyzją z 10 sierpnia 2021 r., nr [...], określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2020 r. w kwocie 72.078 zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 r. w kwocie 27.792 zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że w dniu 20 lipca 2021 r. przeprowadził oględziny nieruchomości, które wykazały, że większość pomieszczeń należących do spółki jest pusta, z wyjątkiem powierzchni wynajmowanych przez klub bilardowy i szkołę CRK. Organ ustalił, że spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka osiąga przychód z najmu nieruchomości. Spółka dokonuje amortyzacji przedmiotowych budynków metodą liniową i ponosi wszelkiego rodzaju koszty ich utrzymania, w tym za ogrzewanie i prąd.

Organ I instancji wskazał, że w świetle art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm. - w skrócie: "u.p.o.l.") nie ma znaczenia, czy nieruchomość jest w danym okresie faktycznie wykorzystywana dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Przejściowe niewykorzystywanie przez przedsiębiorcę nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Od decyzji przedsiębiorcy zależy w jaki sposób i jak intensywnie będzie wykorzystywał dany obiekt.

Strona 1/13