Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatkowe postępowanie, Podatek od towarów i usług
Tezy

Dla ustalenia obowiązku zapłaty odsetek w podatku od towarów i usług nie ma znaczenia przyczyna, która spowodowała, że podatnik nie obliczył i nie wpłacił należnego podatku w terminie. Z uwagi na samoobliczeniową metodę powstawania zobowiązania w podatku od towarów i usług - obowiązek naliczania i pobór odsetek za zwłokę jest niezależny od tego, z czyjej winy /podatnika czy organu podatkowego/ powstała zaległość podatkowa.

Uzasadnienie strona 1/2

Dokonująca się w ostatnich latach rewolucja techniki opodatkowania w Polsce, dokonywana szczegółowymi ustawami podatkowymi polega na tym, że w coraz szerszym zakresie zobowiązania podatkowe powstają z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie takiego zobowiązania. W szczególności preferowana jest tzw. metoda samoobliczenia zobowiązania przez podatnika, bez wydawania w tej mierze konstytutywnych /ustalających/ decyzji przez organy podatkowe. Różne ustawy podatkowe przerzucają na podatnika obowiązek samodzielnego i prawidłowego obliczenia należnego za dany okres podatkowy podatku na deklaracji podatkowej według ustalonego wzoru i zapłaty tak obliczonego podatku w ściśle określonych terminach. W konkretyzacji obowiązku podatkowego powstającego z mocy prawa, z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie takiego zobowiązania - organy podatkowe w zasadzie nie biorą udziału. W proces konkretyzacji obowiązku podatkowego organy podatkowe włączają się w tych tylko przypadkach, gdy w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalą, że np. podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku nie zapłacił w całości lub w części należnego podatku albo że wysokość należnego i prawidłowego zobowiązania jest wyższa niż wykazana przez podatnika w deklaracji podatkowej. W takich, jak powyższych sytuacjach, organ podatkowy jest zobowiązany do wydania deklaratoryjnej /określającej/ decyzji podatkowej w trybie art. 21 par. 1 Ordynacji podatkowej w której określa zaległość podatkową. Zobowiązanie podatkowe nie powstaje jednak w tych sytuacjach w momencie wydania i doręczenia decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej, lecz z momentem, kiedy podatnik - zgodnie z przepisami ustawy podatkowej - winien najpóźniej prawidłowo dokonać samoobliczenia należnego podatku.

Konstrukcja polskiego podatku od wartości dodanej została oparta na omawianej powyżej konstrukcji samoobliczania tego podatku przez podatnika VAT. Zgodnie bowiem z postanowieniami art. 10 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - to na podatniku VAT ciążył obowiązek składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług, obowiązek bez wezwania przez urząd skarbowy do samodzielnego obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku. Ponieważ to sama podatniczka - nie wykonała ciążących na niej obowiązków w zakresie prawidłowego obliczenia należnego podatku i jego comiesięcznych wpłat - doszło do powstania zaległości podatkowej zgodnie z postanowieniami art. 51 par. 1 Ordynacji podatkowej.

Strona 1/2