skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze.
Tezy

1. Gmina nie dysponuje ogólnym "władztwem podatkowym", które upoważniałoby ją do samodzielnego wprowadzania na swoim terenie podatków czy też opłat albo też do generalnego uchylania istniejących ustawowych obowiązków podatkowych.

2. Brak jest przesłanek prawnych, by rada gminy była uprawniona do ustanowienia opłaty administracyjnej od decyzji o zmianach warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Sentencja

oddala skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie

Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził nieważność par. 4 lit. "b" uchwały Rady Miejskiej w Z.

W uzasadnieniu organ nadzorczy wyjaśnia, iż w par. 4 lit. "b" uchwały Rada Miejska wprowadziła opłatę administracyjną za zmianę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Tymczasem stosownie do art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, rada gminy może wprowadzać opłatę administracyjną za czynności urzędowe wykonywane przez podległe jej organy, jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej. Natomiast od wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu pobierana jest opłata skarbowa w kwocie określonej w par. 4 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. /Dz.U. nr 136 poz. 705/ w brzmieniu nadanym nowelą z dnia 3 lipca 1996 r. /Dz.U. nr 82 poz. 381/.

W skardze do NSA Rada Miejska w Z wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego. W uzasadnieniu wskazuje, iż wojewoda niewłaściwie zinterpretował powołany wyżej par. 4 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów, ponieważ przewidziano w nim opłatę skarbową od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast wprowadzona zakwestionowanym par. 4 lit. "b" uchwały Rady Miejskiej opłata administracyjna dotyczy zmiany decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jest to więc inna czynność urzędowa niż wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wojewoda w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Gmina nie dysponuje ogólnym "władztwem podatkowym", które upoważniałoby ją do samodzielnego wprowadzenia na swoim terenie podatków czy opłat albo też do generalnego uchylania istniejących ustawowych obowiązków podatkowych. Suwerenem w kwestii spraw podatkowych są we współczesnych demokratycznych państwach wyłącznie parlamenty. Do nich należy władztwo podatkowe i ewentualnie mogą jego część, na ściśle określonych warunkach, przekazać organom samorządu terytorialnego.

Podstawę teoretyczną powyższego stanowi, z jednej strony, przepis art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stanowiący, iż "obowiązek podatkowy określają ustawy". Z drugiej natomiast, postanowienia art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ stanowiący, że rada gminy może wprowadzać opłatę za czynności urzędowe wykonywane przez podległe jej organy, jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej. Opłata administracyjna wprowadzona może zostać przez radę gminy wyłącznie od czynności wykonywanych przez organy gminy /zarząd, prezydenta miasta/ i ma ponadto charakter uzupełniający w stosunku do opłaty skarbowej określonej postanowieniami ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, gdyż pobierana być może jedynie od czynności urzędowych nie objętych opłatą skarbową.

Wojewoda w swym rozstrzygnięciu nadzorczym trafnie wskazał, iż par. 4 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej przewiduje pobieranie opłaty skarbowej od czynności urzędowej polegającej na wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Każda zmiana takiej decyzji jest zawsze decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W tej sytuacji nie występują przesłanki prawne, by Rada Miejska w Z. była uprawniona do ustanowienia opłaty administracyjnej od decyzji o zmianach warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Z tych zatem względów, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA oddalono skargę na rozstrzygnięcie organu nadzorczego.

Strona 1/1