Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2018 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r., odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r. oraz zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2013 r. oddala skargę.
Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] marca 2017 r. określił S. - P. S.A. w P. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie [...]zł, stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie [...]zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za ww. rok w kwocie [...]zł.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że Spółka złożyła wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2011-2015 oraz okres od I do V 2016 r. wraz z korektami deklaracji za lata 2011-2016. W złożonym wniosku Spółka wyjaśniła, że dokonała kompleksowej inwentaryzacji obiektów podlegających opodatkowaniu w Mieście P. oraz wykazała różnice pomiędzy stanem faktycznym a deklarowanymi podstawami opodatkowania do podatku od nieruchomości. Spółka w celu prawidłowego określenia kwalifikacji poszczególnych obiektów zlokalizowanych na terenie zakładu zamówiła ekspertyzę rzeczoznawcy budowlanego i majątkowego. W wyniku przeprowadzonej weryfikacji Spółka stwierdziła nieprawidłowości polegające w szczególności na: nieprawidłowej kwalifikacji środków trwałych na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości mającej wpływ na deklarowaną podstawę opodatkowania budowli oraz budynków, oraz deklarowania do opodatkowania podatkiem od nieruchomości nieprawidłowych wartości budowli.
Spółka wskazując przyczyny powstania nadpłaty zwróciła uwagę na błędne opodatkowanie środka trwałego - przestawnego zadaszenia przejścia, jako budowli, podczas gdy zdaniem podatnika powinno ono być zakwalifikowane jako budynek i podlegać opodatkowaniu od powierzchni użytkowej, błędne opodatkowanie środków trwałych zlokalizowanych wewnątrz budynków jako budowli, podczas gdy środki trwałe w całości lub części stanowią wyposażenie budynków i są niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu procesu produkcyjnego, błędne opodatkowanie urządzeń technicznych położonych poza budynkami oraz posiadających części budowlane i/lub fundamenty od pełnej wartości początkowej środka trwałego, podczas gdy opodatkowaniu jako budowle powinny podlegać wyłącznie części budowlane i/lub fundamenty, a nie cała wartość środka trwałego. Do wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatnik załączył: protokół z inwentaryzacji nieruchomości z dnia [...].04.2016 r., opinię w zakresie kwalifikacji wybranych składników majątku firmy H. - P. S.A. zlokalizowanych w P. przy ul. [...] [...] r. sporządzoną w 2016 r. przez rzeczoznawców budowlanych K. C. i C. S., opinię dotyczącą wartości obiektów budowlanych sporządzoną w 2016 r. przez rzeczoznawcę budowlanego K. C..
Organ podatkowy po przeanalizowaniu wniosku i materiału dowodowego w części uwzględnił stanowisko strony. Stwierdził, że w przypadku przestawnego zadaszenia przejścia podatnik prawidłowo zakwalifikował do budynków. Ponadto w kwestii opodatkowania środków trwałych zlokalizowanych w budynku stwierdził, że środki trwałe ( instalacja sprężonego powietrza, rurociąg powietrzny, sieć acetylenu, sieć tlenu, linia kablowa) nie są budowlami na gruncie przepisów regulujących podatek od nieruchomości. Organ I instancji wskazał, że z dokumentacji przedłożonej przez podatnika oraz pisma PINB z dnia [...] września 2016 r. wynika, iż instalacje te są poprowadzone w całości lub w części wewnątrz budynków i służą do zapewnienia prawidłowego procesu produkcyjnego realizowanego w poszczególnych budynkach. Nadto zaznaczył, że z zamieszczonej dokumentacji wynika, że instalacje są konstrukcyjnie związane z budynkiem, zapewniając możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm. dalej P.b.). W powyższym zakresie Prezydent Miasta P. uznał wniosek o stwierdzenie nadpłaty za uzasadniony.