Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Stanisław Małek Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2010r. sprawy ze skargi A S.A. w P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę. /-/K. Nikodem /-/ K. Pawlicki /-/ S. Małek

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 07 sierpnia 2009 r. "A" S.A. złożyła wniosek do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Jako przepisy będące przedmiotem interpretacji wskazano art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 4 d oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiając zdarzenie przyszłe wnioskodawca podał, że Spółka jest właścicielem albo użytkownikiem wieczystym szeregu nieruchomości. Posiada nieruchomości gruntowe niezabudowane i zabudowane wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przedmiotowe nieruchomości stanowić będą przedmiot aportu wnoszonego przez Spółkę do nowoutworzonej spółki osobowej (spółki komandytowej), w której Spółka zostanie komandytariuszem. W przyszłości, w przypadku uzyskania korzystnej finansowo oferty od podmiotu trzeciego (inwestora instytucjonalnego lub prywatnego), spółka komandytowa może dokonać odpłatnego zbycia nieruchomości wniesionych aportem przez Spółkę. Dla nieruchomości tych uchwalony został plan zagospodarowania przestrzennego. Spółka spodziewa się, że wniesienie aportem do spółki osobowej przedmiotowych nieruchomości zostanie potraktowane jako zbycie i gmina rozpocznie postępowanie w sprawie ustalenia i pobrania tzw. renty planistycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć wydatek na rentę planistyczną, poniesiony w związku z aportem nieruchomości, do kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodem? Jeżeli tak, to czy wydatek na rentę planistyczną powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki w momencie poniesienia?

Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko wyraził pogląd, że zapłata renty planistycznej związana jest z osiąganym przychodem Spółki w sposób pośredni. Wydatek na zapłatę renty planistycznej pozostaje niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością Spółki, niemniej nie można takiego wydatku powiązać z osiąganym przychodem w sposób bezpośredni. Spółka bowiem spodziewa się osiągać przychody z udziału w spółce osobowej, do której przedmiotowe nieruchomości i zostaną wniesione aportem. W opinii Spółki, będzie ona mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatków na opłatę planistyczną wynikającą z decyzji administracyjnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu wniosku Spółki, w dniu [...] października 2009 r. wydał interpretację indywidualną, w której stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest nieprawidłowe.

Uzasadniając interpretację organ przytoczył treść art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Na podstawie tej regulacji, organ stwierdził, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy zatem oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Zaznaczono, iż wniesienie przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci opisanych w zdarzeniu przyszłym nieruchomości do spółki komandytowej nie spowoduje po jej stronie przysporzenia, a co za tym idzie nie powstanie też przychód podatkowy. Wobec takiego stanu rzeczy, Spółka uzyska z jednej strony prawo do udziału w zyskach spółki komandytowej, ale w momencie wniesienia aportu nie będzie miała możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków, które poniosła na jego przedmiot. W związku z tym, Spółka nie będzie miała możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatku z tytułu opłaty planistycznej, bowiem ma on bezpośredni związek z przeniesieniem praw własności do przedmiotu aportu na spółkę komandytową i objęciem w niej wkładów. Zatem, w takim przypadku mamy do czynienia z "odroczeniem" momentu opodatkowania do czasu zbycia przez Spółkę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów