Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2017 r. sprawy ze skargi [... sp. z o.o. w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę.
Wójt Gminy L. - wydaną w wyniku powtórnego rozpoznania sprawy - decyzją z dnia 10 grudnia 2015 r., nr [...] określił X. sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości L. (dalej zwanej również skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. na kwotę [...]zł.
Z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji wynika, że skarżąca w dniach 12 lutego, 20 kwietnia i 10 sierpnia 2010 r. nabyła nieruchomości o łącznej powierzchni 176,4827 ha położone w [...] oraz nieruchomości o łącznej powierzchni 2,3056 ha położone w miejscowości w L. . Pismem z dnia 15 marca 2010 r., skarżąca wniosła o prolongatę terminu złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości ze względu na konieczność precyzyjnego ustalenia powierzchni użytkowej nabytych budynków oraz powierzchni gruntów faktycznie wykorzystywanych do produkcji rolniczej. Skarżąca wniosła przy tym o zwolnienie z podatków lokalnych za okres do dnia 15 kwietnia 2010 r. oraz podjęcie decyzji o zwolnieniu z podatku od nieruchomości na okres 10 lat. W odpowiedzi na powyższe poinformowano skarżącą, że przepisy regulujące podatek od nieruchomości nie przewidują prolongaty terminu złożenia deklaracji podatkowej. Wskazane przepisy nie przewidują również możliwości udzielenia zwolnień z podatku od nieruchomości. Z uwagi na niezłożenie deklaracji na podatek od nieruchomości za 2010 r. doszło do wszczęcia postępowania podatkowego. W toku prowadzonego postępowania skarżąca złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2010 r. W deklaracji tej wykazano łączne zobowiązanie podatkowe na kwotę [...]zł. Skarżąca zadeklarowała do opodatkowania grunty o powierzchni 1.668.931,00 m2, od których naliczono podatek w kwocie [...]zł oraz inne budynki o powierzchni 8.126,00 m2 od których obliczono podatek w kwocie [...]zł. Złożona deklaracja była w ciągu 2010 r. wielokrotnie zmieniania przez skarżącą z uwagi na nabywanie kolejnych nieruchomości oraz ze względu na błędy w wyliczeniu wysokości podatku. Jednak również przedkładane korekty zawierały błędy rachunkowe, o czym informowano skarżącą w upomnieniach wzywających do zapłaty podatku.
Przedstawiając dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie, wskazano, że organ I instancji, decyzją z dnia 26 lipca 2010 r., określił skarżącej wysokość zobowiązania z tytułu III, IV, V, VI i VII raty podatku od nieruchomości za 2010 r.
Decyzja ta została jednak uchylona przez organ I instancji w ramach samokontroli, na skutek czego wydana została nowa decyzja z dnia 01 września 2010 r., określająca wysokość zobowiązania podatkowego za miesiące od marca do lipca 2010 r. Z uwagi na nabycie przez skarżącą nowych nieruchomości w dniu 10 sierpnia 2010 r. wezwano ją do złożenia korekty deklaracji na podatek od nieruchomości. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 21 października 2010 r. uchyliło w całości decyzję organu I instancji z dnia 26 lipca 2010 r. oraz 01 września 2010 r. Z uwagi na powyższe Wójt Gminy L. ponownie wezwał skarżącą do złożenia korekty deklaracji na podatek od nieruchomości za 2010 r. uwzględniającej wszystkie zmiany w jej majątku zachodzące we wskazanym roku. W toku postępowania dokonano oględzin, w trakcie których przeprowadzono pomiary powierzchni użytkowej budynków, ustalono ich stan techniczny oraz zlokalizowano budowlę. Od Starostwa Powiatowego uzyskano informację o powierzchni i klasyfikacji poszczególnych gruntów zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków. Dane te stanowią podstawę dla prawidłowego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. Wójt Gminy L. wezwał również skarżącą do przedłożenia ewidencji środków trwałych celem ustalenia wartości budowli. Organ I instancji decyzją z dnia 13 czerwca 2011 r. określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. Decyzja ta została jednak uchylona decyzją SKO w P. z dnia 01 września 2011 r. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Kolegium wytknęło organowi I instancji niedostateczne postępowanie dowodowe odnośnie ustalenia istnienia względów technicznych wyłączających możliwość prowadzenia działalności gospodarczej na nieruchomości oraz na konieczność wykonania specjalistycznej ekspertyzy w tym względzie przez uprawnionego rzeczoznawcę. Organ odwoławczy wskazał również na potrzebę niezbitego wykazania, iż grunty oznaczone jako użytki rolne w ewidencji gruntów i budynków są przez skarżącą rzeczywiście zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. W toku ponownego postępowania ustalono, że skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przyznanie od ARiMR płatności za 2011 r. Wniosek skarżącej poddany został jednak kontroli przez wskazany ostatnio organ. Wezwano również skarżącą do określania wartości należących do niej budowli. Wobec niezastosowania się do tego wezwania powołano rzeczoznawców majątkowych jako biegłych celem ustalenia wartości budowli. Organ I instancji decyzją z dnia 02 lipca 2012 r. ponownie określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. Odnosząc się do wskazań, Kolegium stwierdzono, że sporne grunty nie mogły ze względu na ich oznaczenie w ewidencji gruntów i budynków zostać wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. SKO w P., decyzją z dnia 21 września 2012 r., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji z dnia 02 lipca 2012 r.