Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska( spr.) Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Maria Kwiecińska Protokolant : st. sekr. sąd. Agnieszka Leśniarek po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2005r. przy udziale sprawy ze skargi Spółki "A" w K. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie wymiaru cła o d d a l a s k a r g ę. /-/ M. Kwiecińska /-/ B. Sokołowska /-/ M. Kosewska
W dniu [...]r. przez przejście graniczne Terminal S. wprowadzono na polski obszar celny towar w postaci papierosów o wartości [...] USD, przeznaczony dla firmy "M" z M., przewożony w ramach wspólnej procedury tranzytowej i objęty notą tranzytową T1 [...] (świadectwo przekroczenia granicy [...]), którą należało zakończyć w Oddziale Celnym w D. w terminie do dnia [...]r. Towar ten i dotyczące go dokumenty nie zostały jednak przedstawione w przepisanym terminie, albowiem w dniu [...]r. nastąpiła jego kradzież wraz ze środkiem przewozowym (samochodem ciężarowym marki MAN nr [...], naczepa nr [...] ).
Z tego względu Dyrektor Urzędu Celnego wszczął postępowanie celne w sprawie niezakończenia procedury tranzytu, w wyniku którego - działając na podstawie art. 207 Ordynacji podatkowej , art. 2 § 2, art. 13 § 1 , art. 35, art. 38, art. 36 § 2, art. 98, art. 190 § 1 pkt. 28 , art. 211, art. 214 § 2 , art. 221, art. 222 § 1, art. 223, art. 226 i art. 231 § 1 pkt. 1 Kodeksu celnego oraz art. 11, art. 22 ust. 1, art. 34 ust. 1 i art. 37 ust. 3 załącznika nr 1 Konwencji z dnia 20 maja 1987r. o wspólnej procedurze tranzytowej ( Dz. U. Nr 46 z 1998r., poz. 290 ) i Taryfy celnej importowej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej ( Dz. U. Nr 107, poz. 1217 ) - wydał w dniu [...]r. decyzję nr [...] wymierzającą cło w kwocie [...] zł wraz z odsetkami od tego cła za okres od [...]r. do dnia wydania decyzji - w kwocie [...] zł. Ponadto organ celny dokonał w przedmiotowej decyzji obliczenia podatku akcyzowego i podatku od towarów i usług VAT wraz z odsetkami od kwot należności nieuiszczonych w terminie.
W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Urzędu Celnego podniósł, że na skutek kradzieży sporny towar został usunięty spod dozoru celnego, wobec czego zgodnie z art. 211 § 2 Kodeksu celnego powstał dług celny w przywozie. Ponieważ nie ustalono tożsamości sprawców przestępstwa, uznano za dłużników osoby zobowiązane do wykonania obowiązków wynikających ze stosowania przedmiotowej procedury tranzytu - firmę "A" w K. jako głównego zobowiązanego oraz Spółke "B" z P. jako przewoźnika (art. 211 § 3 pkt. 4 Kodeksu celnego ). Są oni przy tym, zdaniem organu I instancji, zobowiązani solidarnie do zapłacenia kwoty wynikającej z obliczonego długu celnego. Organ celny podniósł, iż co prawda dług celny w przywozie nie powstaje - zgodnie z art. 214 § 1 Kodeksu celnego - przy całkowitym zniszczeniu lub ostatecznej utracie towaru ze względu na jego charakter, jednakże nie dotyczy to wypadku jego kradzieży ( art. 214 § 2 ustawy). Jako podstawę prawną nałożenia obowiązku uiszczenia odsetek wskazano art. 242 § 3 Kodeksu celnego, zgodnie z którym należy je pobierać od dnia powstania długu celnego, czyli od daty kradzieży (1 sierpnia 2000r.).
W odwołaniu od tej decyzji firma "A" zarzuciła organowi celnemu I instancji poważne naruszenie art. 121 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 262 Kodeksu celnego poprzez nieprzetłumaczenie postanowienia o wszczęciu przedmiotowego postępowania, postanowienia o wyznaczeniu 3-dniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego oraz niepouczenie strony o konieczności ustanowienia pełnomocnika do doręczeń w kraju, przez co pozbawiono ją możności obrony swoich praw. Nieprzetłumaczenie pism doręczanych stronie naruszyło również, w jej ocenie, art. 20 i art. 21 tytułu V dodatku do załącznika nr IV oraz art. 17 załącznika nr 4 do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej. Ponadto odwołująca się firma zarzuciła m. in. naruszenie art. 13 ust. 2 powyższej Konwencji poprzez niepowiadomienie belgijskich władz celnych o nieprawidłowościach w przedmiotowej procedurze tranzytu, naruszenie art. 114 ust. 3 Konwencji przez przyjęcie, że rabunek nie jest przypadkowym zdarzeniem losowym zwalniającym od obowiązku uiszczenia ceł oraz art. 118 ust. 2 i ust. 3 poprzez niepowiadomienie kraju wyjścia o nie zwolnieniu noty tranzytowej T-1. Organ celny miał też bezzasadnie zignorować art. 115 Konwencji, zgodnie z którym główny zobowiązany staje się dłużnikiem dopiero w sytuacji, gdy nie można ustalić innych podmiotów wymienionych w tym przepisie.