Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego za 2004r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia [...] r. Nr [...]; II. stwierdza, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej [...] na rzecz skarżącej kwotę [...] zł [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. decyzją z dnia [...], nr [...], ustalił E. W. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie [...] zł. Jako podstawę prawną wskazano m.in. art. 20 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: "ustawa o PDOF").
Po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia [...], nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w P. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Po uzupełnieniu postępowania dowodowego i analizie dotychczas zgromadzonego materiału w sprawie, organ odwoławczy uznał twierdzenia podatniczki i jej ojca, w kwestii nieuregulowania terminowo wzajemnych zobowiązań na kwotę ok. [...] zł - [...] zł, za niewiarygodne, albowiem sprzeczne z treścią pierwszych zeznań i pism złożonych w sprawie oraz nie poparte żadnymi innymi dowodami. Dokonując oceny dowodów co do terminu spłaty przez stronę pożyczki udzielonej na zakup solarium organ przyjął, że nastąpiło to w 2004 r., jak wynika to z oświadczeń złożonych w toku postępowania pierwszoinstancyjnego. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w P. pierwotne zeznania składane przez stronę i świadka w tej kwestii zasługują na wiarę, jako spontaniczne, bez dostosowywania ich do wyników prowadzonego postępowania.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu E. W. wniosła o uchylenie w całości decyzji podatkowych obu instancji oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. Zaskarżonym decyzjom zarzuciła w szczególności naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (dalej w skrócie: "Ordynacja podatkowa") z uwagi na przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez tłumaczenie na niekorzyść skarżącej istotnych wątpliwości w zakresie dokonania przez nią zapłaty zobowiązań wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej oraz w zakresie ustalenia daty spłaty pożyczki otrzymanej od ojca K. F. Ponadto zarzucono naruszenie art. 122 Ordynacji podatkowej z uwagi na niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy w zakresie dokonania przez skarżącą zapłaty zobowiązań wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej oraz w zakresie daty spłaty pożyczki otrzymanej od ojca K. F., a także art. 122 w związku z art. 199 Ordynacji podatkowej z uwagi na brak przeprowadzenia z urzędu dowodu z przesłuchania świadka - księgowej I. R. na okoliczność dokonania zapłaty zobowiązań skarżącej powstałych w 2004 r. oraz na okoliczność ustalenia daty spłaty pożyczki otrzymanej od ojca K. F. Skarżąca zarzuciła także naruszenie prawa materialnego, tj. przepisów art. 20 ust. 1 i ust. 3 ustawy o PDOF polegające na ich błędnym zastosowaniu - w stanie faktycznym, w którym strona skarżąca nie uzyskała w 2004 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach.