Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Gerard Czech Sędzia WSA Marta Wojciechowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2018 r. sprawy ze skargi P. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 24 sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 r. oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/14

Przedmiotem skargi wniesionej przez P. C. (dalej wskazywanego również jako: strona, skarżący, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z 24 sierpnia 2017 r., wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) -/dalej w skrócie op/, którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 16 lutego 2017 r. określającą stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 r. w kwotach odpowiednio: 27.075 zł, 26.878 zł, 24.112 zł i 49.774 zł oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm. -dalej jako uptu), kwotę podatku do zapłaty za luty 2013 r. w wysokości 12.650 zł, za marzec 2013 w wysokości 18.400 zł i za kwiecień 2013 r. w wysokości 34.397 zł.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym sprawy.

Podatnik w 2013 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą A (dalej w skrócie: "A") z siedzibą w [...] przy ul. [...]. Przy czym, zgodnie z rejestrem REGON podatnik w 2013 r. posiadał trzy miejsca prowadzenia działalności, określane jako ostki lokalne. Poza w/wym. siedzibą, wskazane zostały również: B z siedzibą w [...] przy ul. [...] oraz C z siedzibą w [...] przy ul. [...]. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności były usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne, sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych oraz usługi wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych.

W wyniku przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu postępowania skarbowego stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku od towarów i usług za wskazane okresy rozliczeniowe. Stronie zakwestionowano prawo do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach VAT wystawionych przez firmę D, dokumentującego nabycie samochodów:

1) BMW [...], nr [...] (f-ra nr [..] z dnia 12.04.2013 r., na kwotę netto 329.268,29 zł, podatek VAT 75.731,71 zł),

2) Mercedes [...] nr [...] (f-ra nr [...] z dnia 12.12.2013 r., na kwotę netto 180.000 zł, VAT 41.400zł).

Przyczyną zakwestionowania podatnikowi prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z ww. faktur było ustalenie, że nie dokumentowały one czynności w ich rzeczywistym przebiegu. Podstawę tego wniosku stanowił materiał dowodowy w postaci: dowodów źródłowych podatnika, dokumentów zabezpieczonych i udostępnionych przez Prokuraturę Okręgową we [...], ustaleń dokonanych przez inne organy podatkowe w odniesieniu do kontrahentów podatnika, dowodów z akt śledztwa o sygn. [...] prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową we [...], dowodów z akt śledztwa o sygn. [...] prowadzonego przez Prokuraturę Regionalną we [...] oraz materiału dowodowego zgromadzonego przez organ I instancji we własnym zakresie.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie, transakcje opisane na ww. fakturach nie zostały wykonane pomiędzy wskazanymi na nich podmiotami. Z poczynionych ustaleń wynikało, że obrót fakturowy przedmiotowymi pojazdami nie był zgodny ze stanem rzeczywistym, gdyż faktycznie samochodami dysponowały i rozporządzały inne podmioty, niż te wskazane na fakturach. Przemawiała za tym przede wszystkim analiza działalności prowadzonej przez podmioty występujące na poszczególnych etapach fikcyjnego łańcucha dostaw. Podmioty te, jak wynikało z zebranych dowodów, nie nabyły nigdy prawa do rozporządzania towarem jak właściciel a jedynie firmowały działania zorganizowanej grupy, której celem było popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu pojazdów bez uiszczania należnych opłat publiczno-prawnych. Ustalono bowiem, że część z podmiotów nie prowadziła faktycznej działalności w zakresie handlu samochodami, co potwierdzały również wydane w stosunku do nich przez właściwe organy decyzję określające kwoty podatku do zapłaty w trybie art. 108 uptu. Z kolei w stosunku do podmiotów, które prowadziły taką działalność, wiarygodność przedmiotowych transakcji podważały zeznania osób przesłuchanych podczas prowadzonych przez organy ścigania śledztw oraz okoliczności takie jak brak ekonomicznego uzasadnienia dla wydłużonego sztucznie łańcucha dostaw, czy powtarzalność transakcji między tymi samymi podmiotami.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej