Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marta Wojciechowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 sierpnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2013-2017 I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy Paczków z dnia 26 maja 2020 r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 500,00 zł (słownie złotych: pięćset 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi wniesionej przez H. S. (dalej jako: skarżąca, strona, wnioskodawczyni) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z 27 sierpnia 2020 r., którą organ ten działając na podstawie przepisu art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) [dalej: op] - utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Gminy Paczków z 26 maja 2020 r., odmawiającej umorzenia zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości: za rok 2013 w wysokości 2.374,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 170,00 zł, za rok 2014 w wysokości 2.374,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 170,00 zł, za rok 2015 w wysokości 2.374,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 170,00 zł, za rok 2016 w wysokości 2.374,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 170,00 zł, za rok 2017 w wysokości 2.374,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 170,00 zł.
Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Skarżąca pismem z 16 stycznia 2018 r. zwróciła się o umorzenie zaległości podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2012 - 2017, wynikających z decyzji Burmistrza Gminy Paczków ustalających wspólnikom spółki cywilnej "A" s.c. H. S., E. D. (zwanej dalej Spółką) zobowiązania z tytułu tego podatku. Jak wskazała strona, 29 grudnia 2017 r. spółka cywilna została rozwiązana, zatem brak jest prawnych możliwości umieszczenia tych zaległości w księgach rachunkowych Spółki i solidarnego zobowiązania się wspólników do zapłaty zobowiązania, a sytuacja finansowa nie pozwala stronie na zapłatę ww. zaległości, które zostały skumulowane za ww. lata. W ocenie skarżącej, obowiązek podatkowy dotyczy Spółki, gdyż decyzje zostały wydane w stosunku do Spółki, a nie każdego ze wspólników z osobna. Ponadto w jej ocenie przedmiotowe zaległości podatkowe zostały przedawnione, w związku z art. 68 § 1 op, zgodnie z którym, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2 op, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, a w rozpatrywanej sprawie decyzje wymiarowe nie zostały doręczone w tym terminie. Skarżąca przywołała także okoliczności, z których - jej zdaniem - wynika, że zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2012 - 2017 nie było należne: brak postanowień w umownie najmu lokalu z 5 kwietnia 2012 r., dotyczących obowiązku zapłaty podatku od nieruchomości ciążącego na najemcy, co spowodowało domniemanie, że podatek wliczony został w czynsz umowny, natomiast w umowie z 12 maja 2017 r. wprawdzie takie postanowienia zawarto, jednakże organ podatkowy pierwszej instancji, nie wydawał co roku decyzji ustalających podatek od nieruchomości, pomimo obowiązku wynikającego z art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm.), dalej zwanej upol. Powyższe okoliczności, świadczące o tym, że zaległość podatkowa powstała z przyczyn niezależnych od podatnika, uzasadniają, w ocenie wnioskodawczyni, udzielanie ulgi podatkowej.