Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Gerard Czech Sędzia WSA Grzegorz Gocki Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Zamojska-Jaszczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lipca 2014 r. sprawy ze skargi A w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2008r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 31 grudnia 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, po rozpoznaniu odwołania Spółdzielni "A" w O. (dalej jako: skarżąca, Spółdzielnia, strona), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 19 sierpnia 2013 r. określającą wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2008 r. w kwocie 1.145.040,00 zł.
Podstawą rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego był następujący stan faktyczny:
W dniu 15 stycznia 2008 r. do Urzędu Miasta Opola wpłynęła deklaracja na podatek od nieruchomości na 2008 r. złożona przez skarżącą, według której zadeklarowana kwota podatku wynosiła 1.174.767,00 zł. Deklaracja była wielokrotnie korygowana w związku z przeniesieniem odrębnej własności lokali mieszkalnych i użytkowych wraz z udziałami w nieruchomości wspólnej. Podatek od nieruchomości, według korekty deklaracji sporządzonej dnia 3 grudnia 2008 r. wyniósł 1.145.040,00 zł. Podatnik deklarował odmiennie w poszczególnych okresach wielkości gruntów: związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i pozostałych, budynków: mieszkalnych, związanych z prowadzaniem działalności gospodarczej i pozostałych. Wartość budowli, zgłoszonych do opodatkowania każdorazowo wynosiła 7.021.082,85 zł.
Skarżąca w dniu 27.03.2013 r. złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za rok 2008 wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.
Złożoną korektę deklaracji, skarżąca uzasadniła tym, że w kwocie 1.145.040,00 zł podatku od nieruchomości za rok 2008, mieścił się podatek od budowli w wysokości 140.421,66 zł, który został wyliczony przy błędnym - w ocenie Spółdzielni - założeniu, że cała działalność skarżącej ma charakter działalności gospodarczej. Strona wyjaśniła, że prowadzi typową - w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm./dalej jako: u.o.s.m./), dla spółdzielni mieszkaniowej działalność polegającą na dostarczeniu i zarządzaniu lokalami mieszkalnymi, garażami oraz lokalami użytkowymi. Działalność ta jest wpisana w przedmiocie działalności spółdzielni mieszkaniowej w KRS. Skarżąca wskazała, że skoro w ramach swojej działalności statutowej spółdzielnie mieszkaniowe gospodarują funduszami swoich członków w celach niezarobkowych, to nie można im przypisać w tym zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Spółdzielnia prowadzi również dodatkową działalność, polegającą na wynajmie lokali użytkowych, miejsc reklamowych, dzierżawie gruntu i prowadzeniu działalności społeczno - kulturalnej dla mieszkańców niebędących jej członkami. Wśród nieruchomości, którymi zarządza, Spółdzielnia wymieniła: nieruchomości gruntowe zabudowane budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi oraz pawilonami handlowymi (w budynkach mieszkalnych znajdują się lokale użytkowe), nieruchomości przeznaczone do wspólnego korzystania dla mieszkańców. Zaznaczyła przy tym, że budowle spółdzielni - drogi, chodniki, parkingi, sieci c.o., c.w. kanalizacyjne, znajdują się na ww. nieruchomościach; wykorzystywane są one zarówno na potrzeby działalności statutowej Spółdzielni jak i działalności gospodarczej i stanowią w znaczeniu funkcjonalnym jedną całość. Strona podniosła, że w świetle przepisów prawa podatkowego jak i orzecznictwa sądów administracyjnych tylko budowle (ich części) związane z działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu i analogicznie budowle (ich części), które służą statutowej działalności Spółdzielni nie podlegają opodatkowaniu. Wskazane budowle służą w przeważającej części zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych, a więc nie są związane z działalnością gospodarczą Spółdzielni. Dalej, skarżąca powołując się na uchwałę składu 5 sędziów NSA z 4 czerwca 2001 r. (sygn. FPK 5/01, dostępne na http://orzeczenia.nsa.gov.pl, podobnie jak dalej powołane orzeczenia) określiła procentowe wykorzystanie budowli odpowiednio na potrzeby działalności statutowej Spółdzielni jak i gospodarczej w stosunku: 89%-11%.