Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Protokolant: Aplikant aplikacji sędziowskiej Piotr Derda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi M. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 7 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/13

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. Ł. (dalej określanego jako: strona, skarżący, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 7 grudnia 2018 r., wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm. - dalej w skrócie także jako "op"), uchylająca decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 24 kwietnia 2018 r. - określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w wysokości 170.750 zł w części obejmującej kwotę 4.789 zł i w tym zakresie umarzająca postępowanie, a w pozostałej części utrzymująca decyzję w mocy, wobec czego należny za 2012 r. podatek dochodowy od osób fizycznych wynosi 165.961 zł.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Podatnik, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą A, polegającą na doradztwie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, zgodnie z oświadczeniem złożonym w dniu 13 lipca 2009 r. w Drugim Urzędzie Skarbowym w Opolu, prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz z tytułu działalności gospodarczej opłacał podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010. 51. 307 ze zm.- dalej updof), wg stawki 19 %. W złożonym za 2012 r. zeznaniu podatkowym PIT-36L skorygowanym w dniu 23 kwietnia 2013 r. wykazał przychód z tej działalności w kwocie 530 077,53 zł, koszty uzyskania przychodów w kwocie 275 118,77 zł oraz dochód w wysokości 254 958,76 zł. Po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne podstawa opodatkowania wyniosła 254 959,00 zł, a podatek należny, obliczony zgodnie z art. 30 c updof po odliczeniu składek na ubezpieczenie zdrowotne, zadeklarował w kwocie 46 031, 00 zł. Natomiast w zeznaniu PIT 36 wykazał przychód z wynagrodzenia ze stosunku pracy w kwocie 234.195,99 zł, koszt uzyskania przychodów w kwocie 1.688,72 zł, razem dochód (w tym dochód z innych źródeł w kwocie 245,45 zł) w kwocie 232.772,72 zł, odliczenia od dochodu w kwocie 1.053,64, składki na ubezpieczenia zdrowotne w kwocie 16.782,43 zł. W konsekwencji podatek należny wykazał w kwocie 39.190 zł.

W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej w protokole badania podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 7 listopada 2016 r. (doręczonym 11 listopada 2016 r.) stwierdzono, iż księga po stronie kosztów uzyskania przychodów za 2012 r. nie odzwierciedla stanu rzeczywistego, w związku z czym uznano ją za nierzetelną w zakresie wskazanym w protokole. Postanowieniem z dnia 27 marca 2017 r., Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu (dalej w skrócie Naczelnik II US w Opolu) wszczął postępowanie podatkowe, w toku którego stwierdził nieprawidłowości mające wpływ na wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. Mianowicie, na podstawie art. 22 ust. 1 updof, zakwestionował zaliczenie przez stronę do kosztów uzyskania przychodów wydatków w łącznej kwocie 163.302,49 zł, obejmujących:

Strona 1/13