Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Uzasadnienie strona 4/13

c) art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez brak zastosowania, tj. brak uchylenia decyzji organu podatkowego I instancji, pomimo że decyzja ta zawierała wady prawne podniesione w treści odwołania kwalifikujące ją do wyeliminowania z obrotu prawnego.

W uzasadnieniu, przywołując stan faktyczny sprawy oraz szczegółowo opisując przebieg postępowania podatkowego oraz odwoławczego odpowiednio przed organem podatkowym I, jak i II instancji zakończonych zaskarżonymi decyzjami, którym zarzuca naruszenie ww. przepisów prawa materialnego i postępowania pełnomocnik podnosi, iż pomimo, że przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazują, że przez pojęcie "spółka osobowa" należy rozumieć spółki: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną, a za spółki kapitałowe uważa się spółki: z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską, to - w jego ocenie - wykładnia wskazanych pojęć powinna uwzględniać treść Dyrektywy Rady oraz wypracowanego na jej podstawie orzecznictwa, a także wynikającą z postanowień ustawy Kodeks spółek handlowych możliwość określonego ukształtowania ustroju spółki komandytowej. Jak pełnomocnik podnosi, z uwagi na to, że kwestia nakładania podatków związana z gromadzeniem kapitału jest regulowana na poziomie aktów prawa Unii Europejskiej, w przedmiotowej sprawie niezbędna jest również analiza przepisów unijnej dyrektywy kapitałowej. Jak wyjaśnia, podatek od czynności cywilnoprawnych jest podatkiem kapitałowym w rozumieniu Dyrektywy Rady 2008/7/WE i podlega harmonizacji w zakresie, w jakim obejmuje umowy spółek. Oznacza to, że postanowienia ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych muszą, być zgodne z zasadami opodatkowania wskazanymi w tej Dyrektywie (jak i poprzedzającej ją Dyrektywie 69/335/EWG). Z tego względu - zdaniem pełnomocnika - w zakresie wskazanym przez Dyrektywę 2008/7/WE, państwa członkowskie mogą nakładać podatki jedynie w granicach wyznaczonych przez ten akt prawny. Tym samym przepisy krajowe nie mogą zawężać katalogu wyłączeń z opodatkowania wynikającego z ww. Dyrektywy, ponieważ stałoby to w sprzeczności z jej postanowieniami.

Powołując treść brzmienia art. 2 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy Rady 2008/7/WE, pełnomocnik podnosi, iż w myśl tych przepisów, spółkami kapitałowymi są nie tylko polskie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjne (wyszczególnione w załączniku I do Dyrektywy), ale także każde inne spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawne prowadzące: 1) działalność skierowaną na zysk, 2) których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia, oraz 3) odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów (art. 2 ust. 1 lit. c Dyrektywy). Mając to na uwadze, powołując się na treść art. 102 ustawy Kodeks spółek handlowych, pełnomocnik podnosi, iż z samej istoty spółki komandytowej wynika, że stanowi ona podmiot prowadzący działalność gospodarczą nastawioną na zysk, a odpowiedzialność wspólników (komandytariuszy) za długi jest ograniczona. Ponadto - jak pełnomocnik podnosi - w myśl art. 10 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi. Zgodnie natomiast z art. 10 § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Tym samym - w ocenie pełnomocnika - przepisy ustawy Kodeks spółek handlowych pozostawiają wspólnikom spółki komandytowej możliwość takiego ukształtowania umowy spółki, że wszelkie ograniczenia w zbywaniu ogółu praw i obowiązków są wyłączone. Jak dodaje, oznacza to, że umowa spółki komandytowej może przewidywać uprawnienie, zarówno po stronie komandytariuszy, jak i komplementariuszy, do swobodnego zbywania przez nich osobom trzecim ogółu praw i obowiązków w tej spółce, w tym bez konieczności wyrażania zgody przez pozostających w spółce wspólników.

Strona 4/13