Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marzena Łozowska Protokolant Referent stażysta Alicja Prusak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 29 kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec 2010 r. oraz kwoty podatku do zapłaty oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez G. K. (dalej wskazywanego również jako: podatnik, strona, skarżący) stała się decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 29 kwietnia 2016 r., którą organ, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) - /dalej O.p./ - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 30 października 2015 r., określającą w podatku od towarów i usług za lipiec 2010 r. zobowiązanie podatkowe w kwocie 1.553 zł oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej jako: u.p.t.u.) podatek do zapłaty wynikający z wystawionych w tym miesiącu przez podatnika faktur VAT w kwocie 18.179 zł.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego sprawy.
Skarżący prowadzący działalność gospodarczą A z siedzibą w [...] (dalej jako: "firma A"), w złożonej deklaracji VAT-7 za lipiec 2010 r. wykazał podatek należny w kwocie 31.656 zł oraz podatek naliczony do odliczenia w kwocie 31.663 zł, co w rezultacie dało nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie 7 zł. W badanym okresie skarżący zajmował się usługami remontowo- budowlanymi, jak również prowadził sklep w [...] przy ul. [...].
W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2010 r. do grudnia 2010 r. oraz następnie przeprowadzonego postępowania podatkowego za lipiec 2010 r., organ I instancji zakwestionował zadeklarowaną w lipcu 2010 r. kwotę podatku należnego, wynikającą z faktur sprzedaży wystawionych na rzecz: 1) spółki B sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: spółka B)- jedna faktura nr [...] na łączną wartość netto 30.681,86 zł, VAT 6.750,01 zł, dokumentująca "remont cząstkowy nawierzchni na gorąco betonem asfaltowym w ciągu drogi krajowej nr [...] na odcinku [...] - [...] - etap V", 2) C z siedzibą w [...] (dalej: firma C) - jedna faktura nr [...] na łączną wartość netto 34.000 zł, VAT 7.480 zł, dokumentująca "mycie i sprzątanie piwnic po powodzi w budynkach mieszkalnych ul. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] - [...],[...],[...],[...],[...]", 3) D z siedzibą w [...] (dalej: firma D) - jedna faktura nr [...] na łączną wartość netto 17.949,33 zł, VAT 3.948,85 zł, dokumentującą sprzedaż betonu asfaltowaego 0-12,8. Faktury te zostały uznane przez organ podatkowy I instancji za fikcyjne.
Jednocześnie na podstawie dokonanych ustaleń organ I instancji stwierdził, że skarżący zawyżył zadeklarowaną w lipcu 2010 r. kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od podatku należnego, wynikającą z ujętych do rozliczenia:
- trzech faktur VAT (nr [...],[...],[...]) wystawionych przez firmę D na łączną wartość netto 72.320 zł, VAT 15.910,40 zł, tj. dwóch dokumentujących wykonanie tych samych usług budowlanych, które skarżący odsprzedał na rzecz spółki B (faktura nr [...]), firmy C S. K. ([...]) oraz jednej dokumentującej "naprawę dachu na budynku przy ul. [...] w [...] po uszkodzeniu przez konar drzewa po burzy wraz z wymianą krokwi, łat i położeniem papy";