Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Anna Wójcik Sędzia WSA Marta Wojciechowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi M. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 6 czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/14

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. Ł. (dalej określanego jako: strona, skarżący, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 6 czerwca 2018 r., wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm. - dalej w skrócie: "op"), mocą której decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2017 r. - określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 208.487 zł - uchylono w części obejmującej kwotę 3.064 zł i w tym zakresie umorzono postępowanie, a w pozostałej części, obejmującej kwotę 205.423 zł, utrzymano rozstrzygnięcie organu I instancji w mocy.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Podatnik, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą: a, polegającą na doradztwie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, w złożonym za 2011 r. zeznaniu podatkowym PIT-36L wykazał przychód z tej działalności w kwocie 901.568,01 zł, koszty uzyskania przychodu w kwocie 597.772,39 zł oraz dochód w wysokości 303.795,62. Po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne podstawa opodatkowania wyniosła 301.473 zł, a podatek należny, obliczony zgodnie z art. 30 c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.- dalej: updof), po odliczeniu składek na ubezpieczenie zdrowotne zadeklarowano w kwocie 54.756 zł. Ponadto, w badanym okresie podatnik osiągnął dochody z wynagrodzenia ze stosunku pracy (17.521,88 zł) oraz innych źródeł (596,60 zł), deklarując z tego tytułu w złożonym zeznaniu PIT 36 podatek w wysokości 1.076 zł.

W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej, a następnie postępowania podatkowego, wszczętego postanowieniem z dnia 13 stycznia 2017 r., Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu (dalej w skrócie Naczelnik II US w Opolu) stwierdził nieprawidłowości mające wpływ na wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.

Mianowicie, na podstawie art. 22 ust. 1 updof zakwestionowano zaliczenie przez stronę do kosztów uzyskania przychodów wydatków w łącznej kwocie 384.858,87 zł, obejmujących:

1) wydatki poniesione na rzecz firmy B na podstawie 7 faktur z tytułu zakupu prezentacji multimedialnych w kwocie ogółem 243.763,14 zł - z uwagi na ich nierzetelność,

2) wydatki poniesione na rzecz C, na podstawie 8 faktur z tytułu zakupu usług marketingowych oraz usług niematerialnych zgodnie z umowami z dnia 01.04.2011 r. i 01.07.2011 r., w kwocie ogółem 51.700 zł, z uwagi na brak dowodów na wykonanie przedmiotowych usług,

3) wydatki i koszty w wysokości 89.395,73 zł dotyczące urządzenia i wyposażenia domu i ogrodu, tj. nieruchomości wskazanej jako jedno z miejsc prowadzenia działalności, znajdującej się w [...], ul. [...], z uwagi na brak związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jednocześnie organ stwierdził, że w badanym okresie podatnik utracił prawo do opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej 19% stawką podatku. Ustalono bowiem, że podatnik od dnia 1 listopada 2011 r. podjął zatrudnienie w spółce D sp. z o.o. na stanowisku prezesa zarządu i jednocześnie na rzecz tejże spółki świadczył usługi doradcze, pokrywające się z jego obowiązkami jako członka zarządu, a wynikającymi z kodeksu spółek handlowych, co w świetle art. 9a ust. 3 pkt 2 updof skutkowało utratą prawa do opodatkowania tych dochodów podatkiem liniowym, a co za tym idzie, koniecznością opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej strony przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust 1 updof, tj. na zasadach ogólnych.

Strona 1/14