Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 17 czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec 2013 r. oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/10

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez J. P. (dalej jako: skarżący, strona, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu (w skrócie: DIAS lub Dyrektor Izby) z 17 czerwca 2020 r., którą organ ten utrzymał w mocy własną decyzję z 12 lutego 2020 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej stronie zobowiązanie w podatku od towarów i usług za marzec 2013 r.

Zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z 12 sierpnia 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głubczycach z 31 sierpnia 2015 r. określającą podatnikowi zobowiązanie w podatku od towarów i usług za marzec 2013 r. w wysokości 10.095 zł.

Z uzasadnienia rozstrzygnięcia wynikało, że podatnik w kontrolowanym okresie prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu towarami na portalu Allegro, oferując klientom sprzęt elektroniczny od producentów lub przedstawicieli handlowych z [...], zamawiany na serwisie [...]. Analizując faktyczny charakter czynności dokonywanych przez podatnika w ramach prowadzonej działalności Dyrektor Izby nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że jego działalność polegała w istocie na pośrednictwie handlowym w zakupie towaru od [...] sprzedawcy, w imieniu i na rzecz kupujących na portalu Allegro, na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa w oparciu o model logistyczny dropshippingu (art. 8 ust. 1 uptu), czego skutkiem winno być opodatkowanie jedynie prowizji, stanowiącej różnicę między kwotą otrzymaną od kupującego, a kwotą należną [...] sprzedawcy za towar. Według organu czynności te należało kwalifikować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm. - dalej w skrócie "uptu"), a nie - jak czynił to podatnik - jako świadczenie usług.

Akceptując stanowisko organu I instancji co do zaistnienia w sprawie przesłanek umożliwiających odstąpienie od określenia podstawy opodatkowania w drodze szacowania, Dyrektor Izby podzielił ustalenia dotyczące przyjętej wartości obrotu w marcu 2013 r. (58.057 zł), oparte na analizie wpływów na rachunki bankowe podatnika, pomniejszonych o kwoty zwrócone klientom z tytułu zwrotów czy rezygnacji z aukcji i w konsekwencji za prawidłowe uznał określenie skarżącemu należnego podatku VAT za ten miesiąc w wysokości 10.095 zł.

W wyniku skargi wniesionej przez stronę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 24 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Op 389/16 uchylił zaskarżoną decyzję z uwagi na naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Wątpliwości Sądu wzbudziła kwestia poprawności przeprowadzonej przez organy analizy wpływu na rachunki bankowe podatnika, rzutująca na podstawę opodatkowania. Jak bowiem zauważył skład orzekający, w przypadku wpłaty z 21 marca 2013 r. na kwotę 211,37 zł nie zostało dostatecznie wyjaśnione, czego dokładnie dotyczy ta wpłata (podatnik twierdził, że w/w kwota stanowi wpłatę własną). Sąd w pełni podzielił natomiast ocenę organu, że czynności wykonywane przez skarżącego w ramach prowadzonej działalności nie odpowiadały swym zakresem żadnej formie pośrednictwa handlowego, wypełniały natomiast znamiona handlu towarem. Zdaniem Sądu, działań strony, z uwagi na ich rzeczywisty przebieg, nie można było uznać za formę współpracy zwaną "dropshippingiem", ani też za żadną inną formę pośrednictwa. W rezultacie, w ocenie Sądu, zasadnie organy podatkowe zakwalifikowały przychody uzyskane przez skarżącego jako przychody z tytułu działalności handlowej/dostawy towaru.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej