Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Joanna Kuczyńska Sędzia WSA Marzena Łozowska Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Frydryk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 września 2012r. sprawy ze skargi Gminy G. na postanowienie Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 maja 2012r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane, III. zasądza od Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi na rzecz strony skarżącej kwotę 374,00 zł (słownie zł: trzysta siedemdziesiąt cztery 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Gmina G. wniosła skargę na postanowienie działającego z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 maja 2012 r., utrzymujące w mocy postanowienie tego organu odmawiające wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku od towarów i usług. Zaskarżone orzeczenie wydane zostało w oparciu o przepisy art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej jako: [O.p.] oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.).
Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:
Wnioskiem złożonym dnia 1 grudnia 2011 r. Gmina G. (zwana dalej wnioskodawcą, Gminą lub skarżącą) zwróciła się do działającego z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia sposobu podziału działki będącej przedmiotem dostawy wraz z drogą gruntową, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obejmuje dwa różne oznaczenia, w celu zastosowania odpowiedniej stawki podatku VAT.
Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawczyni podała, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz właścicielem szeregu gruntów znajdujących się na jej terenie. Wojewoda O. decyzją z dnia 2 kwietnia 2010 r. wydaną na podstawie art. 11a ust. 1, art. 11f, art. 12 ust. 4, art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193 poz. 1194 ze zm.), art. 124 ust. 4-8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 102, poz. 651 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego zezwolił na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie obwodnicy G. w ciągu dróg wojewódzkich nr [...] oraz [...]. Inwestycja ta ma być prowadzona m.in. na działkach należących do Gminy różnie sklasyfikowanych i o różnym przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z pkt III tej decyzji Wojewoda O. stwierdził nabycie z mocy prawa na rzecz Województwa O. nieruchomości przeznaczonych na wskazaną inwestycję. Decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
Następnie decyzjami z dnia 22, 23 oraz 25 sierpnia 2011 r. wydanymi na podstawie art. 12 ust. 4a, 4f i 5 w związku z art. 11a i 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz art. 132 ust. 1a w związku z art. 134 ustawy o gospodarce nieruchomościami Wojewoda orzekł o ustaleniu za przejęte nieruchomości odszkodowania na rzecz Gminy. Wysokość odszkodowania została określona na podstawie operatów szacunkowych sporządzonych przez rzeczoznawcę majątkowego. W decyzjach o ustaleniu odszkodowania wskazano, że wyceniane nieruchomości wg stanu na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej były oznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako: drogi klasy głównej, tereny użytków rolnych (tereny rolnicze), częściowe drogi pieszo-jezdne a częściowo drogi klasy głównej (w tym przypadku plan zagospodarowania obejmował na jednej działce dwa spośród wskazanych oznaczeń) oraz częściowo tereny rolnicze, a częściowo drogi klasy głównej. Zgodnie z tymi decyzjami przedmiotem odszkodowania były nieruchomości, których przeznaczenie określono na podstawie ich oznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w niniejszej sprawie - jako nieruchomości oznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego częściowo jako tereny rolnicze, a częściowo jako drogi klasy głównej, wraz z drogą gruntową (przy czym nie da się określić proporcji powierzchniowej lub wartościowej dla obydwu wskazanych przeznaczeń).