Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędzia NSA Gerard Czech Protokolant Starszy inspektor sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2019 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu z dnia 26 października 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług za lipiec i sierpień 2013 r. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy oddala skargę.
Decyzją z dnia 26 października 2018 r. nr [...] Naczelnik Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 221a § 1, art. 235 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) - dalej też: [O.p.] utrzymał w mocy decyzję własną decyzję z dnia 24 kwietnia 2018 r. nr [...], określającą J. J. (dalej strona, podatnik, skarżący) w podatku od towarów i usług nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za miesiąc lipiec w wysokości 58.090 zł oraz za sierpień 2013 r. w wysokości 306.450 zł.
Wydanie rozstrzygnięcia poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu.
W kontrolowanym okresie skarżący prowadził działalność gospodarczą pod nazwą A, a także prowadził gospodarstwo rolne.
W wyniku przeprowadzonej kontroli celno-skarbowej w zakresie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca 2013 r. do sierpnia 2013 r., która, wobec niezłożenia przez podatnika korekty deklaracji podatkowej, o której mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 508 ze zm.) przekształciła się następnie w postępowanie podatkowe, stwierdzono, że skarżący w złożonych za sporne okresy rozliczeniowe deklaracjach VAT-7 zawyżył podatek naliczony: za lipiec 2013 r. o kwotę 23.362,62 zł a za sierpień 2013 r. o 16.031,32 zł. Ustalono bowiem, że podatnik dokonał nieuprawnionego obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z czterech zakwestionowanych przez organ faktur VAT dokumentujących zakup oleju napędowego (w łącznej ilości 24.921 litrów w lipcu i 17.390 litrów w sierpniu) od podmiotu B sp. z o.o., ul. [...],[...][...]. Według organu, wystawiane przez B Sp. z o.o. faktury nie potwierdzały rzeczywistych transakcji gospodarczych.
Podstawą ustaleń organu w tym zakresie był materiał dowodowy zgromadzony w toku kontroli podatkowej a następnie postępowania podatkowego, pozyskany m.in. od właściwych organów podatkowych (Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...], po przeprowadzeniu wobec Spółki B postępowanie kontrolne za miesiące od czerwca 2013 r. do lutego 2014 r. decyzją z dnia 23.05.2017 r. nr [...] określił jej na podstawie art. 108 ustawy o VAT podatek do zapłaty), świadczący o tym, że faktyczna działalność spółki B polegała na wprowadzeniu do obrotu gospodarczego pustych faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji. W oparciu o włączone do akt sprawy materiały ustalono, że spółka B jedynie firmowała prowadzoną działalność przez grupę przestępczą i była podmiotem nieuprawnionym do wystawiania i wprowadzania do obrotu prawnego i gospodarczego faktur VAT. Spółka B nie dokonywała krajowych oraz wewnątrzwspólnotowych nabyć oleju napędowego, nie dysponowała żadną infrastrukturą techniczną niezbędną do prowadzenia działalności w zakresie handlu paliwami, w tym środkami transportowymi, a także nie zatrudniała żadnych osób, które zajmowałyby się sprzedażą oleju napędowego. B pod wskazanym w KRS adresem siedziby nie prowadziła żadnej działalności (innych miejsc wykonywania działalności nie wykazała). Prezesem jej zarządu i jedynym udziałowcem w tym okresie był A. S., który jednak nie miał żadnego wpływu na sprawy spółki. Nie posiadał pieczątki, nie posiadał dostępu do konta bankowego (nie znał haseł ani nie posiadał tokena, niezbędnych do zlecania elektronicznie przelewów), nielicznych pobrań gotówki z konta bankowego dokonywał zawsze w asyście "opiekuna", któremu przekazywał pobierane kwoty. Nie wystawiał faktur. Nigdy nie kontaktował się z biurem rachunkowym C, które prowadziło księgi rachunkowe Spółki B.