Wprawdzie organ w odpowiedzi na skargę wskazuje, odwołując się do prawa budowlanego na definicję zmiany sposobu użytkowania i podkreśla, że w niniejszej sprawie w wyniku przekształcenia lokalu niemieszkalnego na dwa lokale mieszkalne zmieniła się kwalifikacja przychodów z ich zbycia, jednak czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednak elementów związanych z rozważeniem tych kwestii zabrakło w wydanej interpretacji.
Przede wszystkim, co podkreślono wyżej, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się zasady określone w tej ustawie w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., w przypadku gdy nieruchomości zostały nabyte lub wybudowane (oddane do użytkowania) od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2008r. Organ winien zatem rozważyć i ocenić czy do dwóch mieszkań, które sprzedano w 2010r., ma zastosowanie art. 8 ustawy zmieniającej, co oznacza konieczność zdekodowania pojęć użytych w tym przepisie, a warunkujących stosowanie zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r. Wymaga to odniesienia się przez organ w wydanej interpretacji do obu elementów warunkujących stosowanie zasad obowiązujących w 2008r. w podatku dochodowym od osób fizycznych i rozważenia czy sprzedawane w roku 2010 mieszkania zostały nabyte lub wybudowane (oddane do użytkowania) w okresie od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2008r. Tego organ jednak nie uczynił w wydanej interpretacji, a próba uzupełnienia stanowiska dopiero w odpowiedzi na skargę nie może odnieść stosownego skutku.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, organ wydając taką interpretację zobligowany jest do zawarcia w niej oceny stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 2).
Zatem, stosownie do przywołanych regulacji, organ w wydanej interpretacji powinien odnieść się do wszystkich elementów stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i kompleksowo rozważyć wszystkie okoliczności w kontekście zastosowanych przepisów, dekodując uprzednio znaczenie przesłanek warunkujących ich zastosowanie. Minister Finansów dokonując oceny prawnej stanowiska skarżącego bez przeanalizowania wszystkich przesłanek wynikających z treści art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw i nie uwzględniając wskazanych okoliczności stanu faktycznego, naruszył także przepis art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.
Wydając ponownie interpretację indywidualną Minister Finansów uwzględni ocenę prawną zawartą w uzasadnieniu wyroku.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o art. 200 tejże ustawy, określając jednocześnie na podstawie art. 152, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana.