Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie: Sędzia NSA Gerard Czech Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r. sprawy ze skargi B. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 15 maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od czerwca do października 2013 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 15 maja 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 - dalej jako: "op"), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu z dnia 25 października 2017 r. określającą B. G. (dalej określanej jako: "strona", "skarżąca", "podatniczka") zobowiązanie podatkowe w podatku towarów i usług za miesiące od czerwca do października 2013 r. w kwotach odpowiednio: 27.553 zł, 19.028 zł, 42.506 zł, 55.489 zł i 36.459 zł.
Wydanie rozstrzygnięcia poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu.
W kontrolowanym okresie skarżąca prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą A, której przedmiotem było świadczenie usług transportowych. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za miesiące od czerwca do października 2013 r. stwierdzono, że podatniczka w złożonych za sporne okresy rozliczeniowe deklaracjach VAT-7 zawyżyła podatek naliczony o łączną kwotę 95.459,80 zł, wskutek nieuprawnionego odliczenia kwot wynikających z 20 faktur VAT dokumentujących zakup oleju napędowego od następujących podmiotów: 1) B Sp. z o.o., [...],[...][...], 2) C Sp. z o.o., pl. [...],[...][...].
Z poczynionych ustaleń wynikało, że faktury, na których jako dostawcy widniały w/w spółki, dokumentowały czynności, które nie zostały wykonane pomiędzy wskazanymi na nich podmiotami. Potwierdzał to materiał dowodowy w postaci m.in. włączonych do akt sprawy materiałów zebranych w toku postępowań kontrolnych oraz postępowań karnych prowadzonych wobec tych podmiotów, świadczący o tym, że faktyczna ich działalność polegała na wprowadzeniu do obrotu gospodarczego faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji. Zebrane dowody, w tym m.in. zeznania osób związanych z działalnością zorganizowanej grupy podmiotów zajmujących się handlem olejem napędowym i olejem smarowym wykazały, że spółki B i C jedynie firmowały prowadzoną działalność przez grupę przestępczą i były podmiotami nieuprawnionymi do wystawiania i wprowadzania do obrotu prawnego i gospodarczego faktur VAT. Taki stan rzeczy potwierdzały również wydane dla obu spółek przez właściwe organy podatkowe decyzje, w których na podstawie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej "uptu" określono kwoty podatku do zapłaty z tytułu wprowadzenia do obrotu prawnego faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych.
Jednocześnie organ dokonał oceny zachowania strony w zakresie okoliczności nawiązania i przebiegu współpracy z wskazanymi dostawcami paliw i stwierdził, że nie dochowała ona należytej staranności w ustaleniu, czy nie uczestniczy w oszustwie podatkowym, a tym samym nie pozostawała w dobrej wierze dokonując zakupu paliwa od tych podmiotów.