Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca),, sędzia del. SO Jolanta Strumiłło, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 18 grudnia 2014r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006r. oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]".
Z przesłanych do kontroli Sądu wraz ze skargą na powyższą decyzję akt administracyjnych, wynika następujący stan sprawy.
Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia "[...]" określił R.K. (dalej jako "strona", "skarżący"), prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą A z siedzibą przy ul. "[...]" w E., wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do grudnia 2006r.. Podstawę określenia podatku stanowiło zakwestionowanie dokonywanej w tym okresie przez podatnika sprzedaży oleju opałowego i stwierdzenie nieprawidłowości w zakresie prowadzonej dokumentacji, w tym stanowiących podstawę zastosowania niższej stawki podatku akcyzowego, oświadczeń nabywców o przeznaczeniu zakupionego oleju na cele opałowe.
Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania, Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia "[...]" uchylił w całości wymienioną decyzję organu I instancji określając wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do lipca i od września do grudnia 2006r. oraz umarzając postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za sierpień 2006r..
Wniesiona na decyzję z "[...]" skarga została odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie sygn. akt I SA/Ol 193/11 z dnia 21 grudnia 2011 r..
Pismem z 28 maja 2014r. strona zwróciła się o stwierdzenie nieważności tej decyzji na podstawie art. 247 §1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, zarzucając wydanie rozstrzygnięcia z rażącym naruszeniem prawa.
Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia "[...]" odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Podniósł, że ocena działania organu podatkowego II instancji nie potwierdziła zarzutu rażącego naruszenia przepisów prawa podatkowego. Zdaniem Dyrektora, odmienna od tej której oczekiwał podatnik ocena zebranych dowodów, nie mogła skutkować przyjęciem, że doszło do wadliwie przeprowadzonego postępowania.
W odwołaniu R. K. wskazał, że w zaskarżonej decyzji organ podatkowy pominął całkowicie wnioski dowodowe i stanowisko przedstawione w piśmie strony z dnia 1 lipca 2014r.. Zarzucił, że decyzja została wydana przedwcześnie tj. "[...]", podczas gdy termin do wypowiedzenia się w sprawie materiału dowodowego upływał 1 lipca 2014r.. W konsekwencji organ nie odniósł się do argumentów i wniosków strony zawartych w piśmie nadanym w wyznaczonym terminie. Wskazał, że decyzja z dnia "[...]" została wydana z rażącym naruszeniem prawa materialnego, ponieważ organ podatkowy uznał, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma podwyższona stawka podatku akcyzowego. Dodatkowo, Dyrektor Izby Celnej nie wyjaśnił, czy przeciwko osobom wchodzącym w skład zarządów i wspólników kontrahentów Spółki wszczęte zostały sprawy karne.