Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) sędzia WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany zakresu zabezpieczenia oddala skargę.
P. K. (dalej jako strona, zobowiązany, podatnik, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej WSA) w Olsztynie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej DIAS) z [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany zakresu zabezpieczenia.
Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej NUS) prowadzi postępowanie zabezpieczające na majątku podatnika, celem zabezpieczenia przewidywanych zobowiązań w podatku od towarów i usług w łącznej wysokości 317.508 zł, na podstawie zarządzeń zabezpieczenia z 14.08.2020 r., nr od [...]1 do [...]12. Wszczęcie postępowania na podstawie zarządzeń zabezpieczenia nastąpiło 18.08.2020 r. w wyniku doręczenia odpisów zarządzeń wraz z protokołem zajęcia i odbioru ruchomości 18.08.2020 r.. W toku prowadzonego postępowania organ egzekucyjny dokonał wpisu hipoteki przymusowej na stanowiącej własność zobowiązanego nieruchomości objętej księgą wieczystą nr [...]. Dokonał także zajęcia zabezpieczającego wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego zawiadomieniami z: 7.09.2020 r. nr [...] w Banku A oraz 13.10.2020 r. nr [...] w Banku B i nr [...] w Banku C.
Pismem z 12.02.2021 r. zobowiązany złożył wniosek o zwrot zajętych środków pieniężnych wskazując, że zajęcia zabezpieczające nie były zgodne z prawem. Zaznaczył, że na rachunek bankowy w Banku B wpłynęły środki pochodzące z tarczy kryzysowej PFR 1.0 w kwocie 124.000 zł. Podniósł, że w czasie epidemii jego firma jest w ciężkiej sytuacji finansowej, a środki z subwencji pozwalają na jej funkcjonowanie. Zaznaczył, że na rachunek w Banku C zostały przelane środki uzyskane z PFRON jako pomoc na utrzymanie osób niepełnosprawnych. Załączył wydruki transakcji bankowych, z których wynika, że na rachunek w Banku C wpłynęła 31.12.2020 r. kwota 4.749,36 zł z PFRON, tytułem: "[...] Dof. Art. 26a, numer referencyjny programu pomocowego: [...] "; a na rachunku w Banku B 14.10.2020 r. zajęto kwotę 27.322,43 zł tytułem: "zajęcie salda na rzecz post. [...]", a także wydruk niepodpisanej umowy subwencji finansowej z 28.05.2020 r. zawartej ze Spółką D (dalej: D), na kwotę 120.000 zł.
Po zakwalifikowaniu podania, jako wniosku z art. 13 u.p.e.a. NUS postanowieniem z 14 maja 2021 r. odmówił zwolnienia z zabezpieczenia wierzytelności na rachunku bankowym prowadzonym przez Bank B oraz Banku C. Po rozpatrzeniu zażalenia strony DIAS postanowieniem z 30 czerwca 2021 r. uchylił zaskarżone postanowienie z 14 maja 2021 r. w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Organ odwoławczy uznał, że NUS w nieprawidłowym trybie rozstrzygnął żądanie z 12.02.2021 r., co w konsekwencji nie doprowadziło do rozpatrzenia sprawy zgodnie z rzeczywistą intencją wnioskodawcy.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy NUS postanowieniem z [...] r. nr [...] odmówił zmiany zakresu zabezpieczenia poprzez zwrot środków finansowych przekazanych przez Banku C oraz przez Bank B, na poczet zajęcia zabezpieczającego wierzytelności z rachunku bankowego. Powołał w sentencji art. 17 § 1 i art. 157a ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm., dalej u.p.e.a.).