Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2013r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Protokolant Sekretarz sądowy Monika Rząp, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 19 grudnia 2013r. sprawy ze skargi H. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2013r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia "[...]" w przedmiocie wymiaru H. W. (dalej jako podatnik, skarżący) podatku rolnego i podatku od nieruchomości za 2013r. w łącznej kwocie 1.172 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że z akt sprawy bezsprzecznie wynika, iż na dzień orzekania zarówno przez organ pierwszej jak i drugiej instancji, zgodnie z dołączonym wypisem z rejestru gruntów z dnia 19 lipca 2013r., H. W. i J. W. są właścicielami działki nr "[...]" położonej w "[...]", obręb "[...]" o łącznej powierzchni 0,40 ha z czego powierzchnia 0,2192 ha oznaczona jest jako tereny B, natomiast powierzchnia 0,1808 ha stanowi pastwiska kl. IV oznaczone symbolem PS. Ponadto są oni właścicielami budynku mieszkalnego o powierzchni 86 m2, budynków pozostałych o powierzchni 60m2 (dane zawarte w informacji podatkowej).

Organ wskazał, że istotą sporu w niniejszej sprawie jest kwestia opodatkowania powierzchni gruntów 0,2192 ha stawką jak za grunty pozostałe, ponieważ w ocenie podatnika Wójt Gminy bezprawnie dokonał zmian w ewidencji gruntów i budynków - przekwalifikowano grunt na tereny zabudowy mieszkaniowej.

Zdaniem Kolegium podstawą zastosowania podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego jest stan prawny i faktyczny gruntów wynikający z ewidencji wskazanej w art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (j.t. Dz. U z 2010r., Nr 193, poz. 1287 ze zm., dalej jako p.g.k.). Wskazując na orzecznictwo sądów administracyjnych, organ stwierdził, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm., dalej jako Ord. pod.) i zgodnie z treścią tego przepisu, stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. W sytuacji, gdy dane zawarte w deklaracji, czy informacji złożonej przez podatnika są niezgodne z danymi wynikającymi z ewidencji, rozstrzygające znaczenie dla opodatkowania gruntów mają zapisy wynikające z ewidencji.

W ocenie organu odwoławczego, w niniejszej spawie, podatnik nie kwestionował ustalonego w sprawie stanu faktycznego a jedynie zastosowanie stawki podatkowej. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 19 lipca 2013r. grunty o powierzchni 0,2192 ha są oznaczone symbolem B czyli tereny mieszkaniowe, zatem nie mogą być opodatkowane na podstawie ustawy o podatku rolnym.

Kolegium nie jest organem właściwym do rozstrzygania zasadności dokonywania zmian w ewidencji gruntów i budynków.

Przyjmując zatem dane z ewidencji, organ pierwszej instancji prawidłowo ustalił , na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. o podatku rolnym (j.t. Dz. U. z 2006r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), podatek rolny w wysokości 63,28 zł i podatek od nieruchomości za: budynek mieszkalny 86 m2 w wysokości 54,18 zł, budynki pozostałe 60 m2 w wysokości 112,50 zł, grunty pozostałe 0,2192 ha w wysokości 942,56 zł.

Strona 1/4