Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.) Protokolant Anna Fic po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2008r., w Olsztynie sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" o Nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2002-2006 oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy, którą określono Spółce A z siedzibą w W. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości w kwotach: za 2002 r. - 142.788,48 zł, za 2003 r. - 160.148,48 zł, za 2004 r. - 170.564,48 zł, za 2005 r. - 180.980,48 zł oraz za 2006 r. - 191.847 zł.
Z uzasadnienia decyzji organu drugiej instancji wynika, że spór w sprawie dotyczył odpowiedzi na pytanie dotyczące zasadności opodatkowania gruntów, na których strona zawiesiła wykonywanie przewozów kolejowych.
Postanowieniem z dnia "[...]" organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia stronie zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2002 - 2006. W toku postępowania ustalono, iż w złożonych za wymienione lata deklaracjach strona wykazywała zwolnienie od podatku gruntów, na których zawieszono wykonywanie przewozów kolejowych z dniem 1 maja 1999 r. na odcinku L. W. - G.I. oraz z dniem 22 grudnia 2000 r. na odcinku C. - L.W. Organ I instancji uznał, iż w sytuacji gdy strona zaprzestała przewozów na liniach kolejowych, a budowle kolejowe nie były faktycznie wykorzystywane na potrzeby publicznego transportu kolejowego, zarówno te budowle, jak i zajęte pod nie grunty nie mogły korzystać ze zwolnienia od podatku. Dlatego organ określił Spółce zobowiązania w podatku od nieruchomości za poszczególne lata wskazane w decyzji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia utrzymującego w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że zgodnie z brzmieniem przepisu art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm., zwanej dalej u.p.o.l./, obowiązującym przed 1 stycznia 2003 r., zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegały budowle wykorzystywane wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego i zajęte pod nie grunty. Po 1 stycznia 2003 r. zwolnieniu podlegały budowle kolejowe stanowiące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, służące do ruchu pojazdów kolejowych, organizacji i sterowania tym ruchem, umożliwiające dokonywanie przewozów osób lub rzeczy - wykorzystywane wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego, a także zajęte pod nie grunty (art.7 ust.1 pkt.1 u.p.o.l.). Jak wskazało Kolegium, w obu przypadkach warunkiem zastosowania zwolnienia było wykorzystywanie budowli kolejowych wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego. Organ II instancji uznał, że przepis ustanawiający zwolnienie kładzie nacisk na wykorzystywanie, z zastrzeżeniem jednak, iż ma ono być związane tylko i wyłącznie z potrzebami publicznego transportu kolejowego.
Zdaniem organu odwoławczego nie chodzi więc o każde użytkowanie, lecz tylko wskazane. W sytuacji, gdy przewozy w ogóle nie są wykonywane, nie sposób ustalić na jakie potrzeby są dokonywane. Natomiast niemożliwym jest udzielenie zwolnienia od podatku w oparciu jedynie o domniemanie.