Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Zofia Skrzynecka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Andrzej Błesiński,, sędzia WSA Wiesława Pierechod, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014r. sprawy ze skargi spółki A na niewykonanie przez Dyrektora Izby Celnej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 marca 2012r., o sygn. akt I SA/Ol 54/12 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku akcyzowego. oddala skargę
Spółka A w E. (powoływana dalej również jako "strona", "skarżąca", "Spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na niewykonanie przez Dyrektora Izby Celnej wyroku Sądu z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 54/12, w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku akcyzowego.
Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynikało, że w dniu 17 czerwca 2008 r. Spółka B, której skarżąca Spółka jest następcą prawnym, wniosła o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku akcyzowym od energii elektrycznej za miesiące od stycznia 2006 r. do marca 2008 r. w łącznej wysokości 5.739.312 zł. W uzasadnieniu tego wniosku powołano się na niezgodność art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) z przepisami prawa wspólnotowego, tj. art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L Nr 283 s.51), zwanej dalej: "dyrektywą energetyczną".
W następstwie tego wniosku Naczelnik Urzędu Celnego przeprowadził kontrolę i postępowanie podatkowe w zakresie prawidłowości deklarowania podstaw opodatkowania i zapłaty podatku akcyzowego za okres od 1 stycznia 2006 r. do 29 lutego 2008 r., po czym decyzją z dnia "[...]" określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od energii elektrycznej za ww. okresy, zaś decyzją z dnia "[...]" umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za te okresy. Obie te decyzje utrzymał w mocy Dyrektor Izby Celnej rozstrzygnięciami odpowiednio z "[...]" i z "[...]". W wyniku zainicjowanej przez Spółkę kontroli sądowej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 468/09, oddalił skargę na ww. decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" w przedmiocie określenia zobowiązań podatkowych w podatku akcyzowym. Wyrokiem z dnia 22 września 2010 r., sygn. akt I GSK 61/10, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Sądu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W ocenie NSA, Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni prawa polegającej na przyjęciu, że art. 21 ust. 5 dyrektywy energetycznej nie może stanowić podstawy do wyłączenia od 1 stycznia 2006 r. z opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej przez producentów dla podmiotów nie będących jej końcowymi nabywcami. NSA wskazał, że w chwili dostawy energii elektrycznej przez producenta na rzecz dystrybutora (redystrybutora) energia elektryczna nie jest w ogóle przedmiotem opodatkowania. Bez znaczenia zaś dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego jest to, czy poprzez określenie niższej wysokości zobowiązania podatnik doznał bezpodstawnego wzbogacenia, jak też, kto poniósł ciężar podatku zawartego w sprzedanym towarze. Uwzględniając powyższe, wyrokiem z dnia 13 stycznia 2011 r. , sygn. akt I SA/Ol 821/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzje organów podatkowych obu instancji. W uzasadnieniu wyroku potwierdził prawidłowość wykładni przepisów prawa dokonanej przez Spółkę, uznając, że w przypadku wyrobu akcyzowego za moment powstania obowiązku podatkowego uznać należy dopiero moment dostawy energii elektrycznej przez dystrybutora dla konsumenta.