Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Piskozub (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant Ewa Grusza po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 18 listopada 2010r. sprawy ze skargi Spółki A na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej - działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 200 zł( dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
I SA/Ol 696/10
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 31.03.2010 r. Przedsiębiorstwo A. Sp. z o.o. zwróciło się do Ministra Finansów, reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w B. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu odszkodowania, zadośćuczynienia, renty, kosztów sądowych i zastępstwa procesowego.
We wniosku wskazano, iż w dniu 25 listopada 2005 roku M.R. zawarł ze Spółką umowę - zlecenie, na podstawie której wykonywał prace budowlane na terenie zaplecza technicznego w O. przy ul. "[...]". W dniu 30 listopada 2005 roku doszło do wypadku podczas wykonywania prac rozładunkowych płyt kamiennych z kontenera na plac zakładu. W wyniku wypadku ww. osoba doznała trwałych obrażeń w wyniku czego jest trwale niezdolna do pracy. Po wypadku otrzymała jednorazowe odszkodowanie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu wypadku przy pracy. Jednocześnie poszkodowany wniósł do sądu pozew o zasądzenie od Spółki kwoty 500 000 zł z ustawowymi odsetkami w tym:
1) 200 000 zł tytułem zadośćuczynienia,
2). 200 000 zł tytułem jednorazowego odszkodowania lub comiesięcznej renty w wysokości 1000 zł,
100 000 zł tytułem kosztów leczenia.
W wyroku z dnia 23 września 2009 roku Sąd oddalił częściowo powództwo M.R. zasądzając:
kwotę 200 000 zł tytułem zadośćuczynienia w oparciu o art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 435 § 1 k.c. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2007 r., kwotę 76 040,40 zł tytułem odszkodowania w oparciu o art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 435 § 1 k.c. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2007 r., comiesięczną rentę w wysokości po 1000 zł płatną począwszy od miesiąca czerwca 2006 r.
w oparciu o art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, kwotę 2425,23 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Natomiast po rozpoznaniu sprawy przez Sąd Apelacyjny w B. zmieniono zaskarżony wyrok w następujących punktach:
kwotę 76 040,40 zł tytułem odszkodowania w oparciu o art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. Sąd obniżył do kwoty 19 436,80 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2009 r.
kwotę 2 425,23 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych Sąd obniżył do kwoty 517 zł.
W związku z powyższym, Wnioskodawca zadał pytanie, czy poniesiony wydatek w postaci wypłaty odszkodowania, zadośćuczynienia, renty oraz poniesione w związku z tym koszty sądowe i zastępstwa procesowego stanowią koszty uzyskania przychodów?
Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki w postaci wypłaty odszkodowania, zadośćuczynienia, renty stanowią koszty uzyskania przychodów i można wliczyć je w koszty działalności gospodarczej. W art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania jednorazowe odszkodowania z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra. Zdaniem Spółki chodzi tu o odszkodowania wypłacane na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Skoro zatem pozostałe odszkodowania wypłacane pracownikom nie zostały wymienione jako wyłączone z kosztów podatkowych to można je za takie uznać. Wypłacone zadośćuczynienie wynika z art. 445§1 k.c. w zw. z art. 435§1 k.c., a jego wysokość nie jest regulowana przepisami prawa. Podobnie ma się z odszkodowaniem wypłaconym na podstawie 444 §1 k.c. w zw. z art. 435 §1 k.c. i comiesięczną rentą w wysokości po 1000 zł w oparciu art. 444§ 2 k.c., których wysokość nie jest regulowana przepisami prawa, a poza tym renta nie jest wypłatą jednorazową. Spółka powołała się przy tym na stanowiska zajęte przez ograny podatkowe w G., w R., W.