Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło, Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 30 listopada 2017r. sprawy ze skargi T. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącej kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 22 maja 2017 r. T.K. wniosła do Naczelnika Urzędu Skarbowego o umorzenie kosztów egzekucyjnych powstałych w wyniku egzekucji administracyjnej zaległości podatkowej z tytułu odpowiedzialności podatkowej jako spadkobierczyni po J.K. w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie 11.892 zł oraz należnych odsetek za zwłokę w kwocie 194 zł.
Przedmiotowa zaległość powstała na skutek dokonanej przez stronę i jej męża J.K. w dniu 15 listopada 2011 r. zamiany własnościowego lokalu mieszkalnego w P. przy ul. "[...]" na przysługujące ich synowej M.K. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w P. przy ul. "[...]". Zamiana nastąpiła przed upływem 5 lat od dnia nabycia lokalu, co w konsekwencji spowodowało powstanie przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.). Pismem z dnia 27 marca 2014 r. małżonkowie T. i J.K. wnieśli o umorzenie zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. W toku postępowania w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej w dniu 24 maja 2014 r. zmarł J.K. Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją dnia z "[...]" umorzył wobec T.K. zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę. Natomiast decyzją z dnia "[...]" orzekł o odpowiedzialności T.K., jako spadkobiercy po zmarłym mężu J.K., za zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 12.217 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 194 zł i koszty egzekucyjne w wysokości 629,75 zł.
W uzasadnieniu wniosku o umorzenie kosztów egzekucyjnych, strona wskazała, że mieszka samotnie, jest osobą starszą i schorowaną, ma kłopoty z koncentracją i pamięcią. W 2006 r. przeszła udar niedokrwienny mózgu i od tej pory wymaga stałej opieki lekarskiej i ciągłego przyjmowania leków. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 2.065,35 zł netto miesięcznie, nie posiada żadnych oszczędności ani majątku, którego zbycie pozwoliłoby na uiszczenie zaległości. Posiada debet na rachunku bankowym w kwocie 2.500 zł, w związku z czym saldo rachunku jest prawie zawsze ujemne. Strona podniosła, że ewentualna egzekucja będzie trwała wiele lat i będzie opierać się przede wszystkim na świadczeniu emerytalnym, co skutkować będzie powstaniem kosztów egzekucyjnych i zwiększaniem się kwoty odsetek za zwłokę. W konsekwencji sytuacja materialna strony będzie się pogarszać, a egzekucja należności spowoduje zachwianie jej egzystencji i konieczność zapewnienia jej pomocy ze strony Państwa.
Postanowieniem z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił umorzenia kosztów egzekucyjnych, argumentując swe rozstrzygnięcie tym, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki określone w art. 64e § 2 pkt 1 - 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1201 ze zm.), dalej jako: "u.p.e.a." .
Utrzymując to postanowienie w mocy, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w uzasadnieniu postanowienia z dnia "[...]" odniósł się w pierwszej kolejności do charakteru decyzji orzekającej o odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy. Wskazując na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2016 r., sygn. akt II FPS 6/15, stwierdził, że decyzja orzekająca o zakresie odpowiedzialności spadkobiercy ma charakter deklaratoryjny. Tym samym decyzja ta nie zmienia charakteru należności, a koszty egzekucyjne nie przekształcają się, wbrew twierdzeniom strony, w zaległość podatkową. Za bezzasadny organ uznał zatem zarzut, że organ I instancji w sposób nieuprawniony rozpatrzył odrębnie wniosek strony w zakresie umorzenia kosztów egzekucyjnych na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.