skarg G. W. i K. W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka del. sędzia SO Dorota Radaszkiewicz (sprawozdawca) Protokolant stażysta Joanna Lasek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015r. sprawy ze skarg G. W. i K. W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargi

Uzasadnienie strona 1/10

Decyzją z dnia "[...]", znak : "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego określił G. W. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia w dniu "[...]" 2010r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w "[...]" w wysokości 20.432,00 złotych.

Decyzją z dnia "[...]", znak : "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego określił K. W. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia w dniu "[...]" 2010r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w "[...]" w wysokości 21.375,00 złotych.

W uzasadnieniu tych decyzji podniesione zostało, iż małżonkowie K. i G. W. w dniu "[...]" 2010r. dokonali odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w "[...]" na podstawie umowy sprzedaży, Rep. A Nr "[...]" za cenę 225.000,00 złotych. Wyżej wymienione prawo państwo W. nabyli w drodze umowy darowizny Rep. A Nr "[...]" z dnia "[...]". W związku z tym, że odpłatnego zbycia przedmiotowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonano przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, uzyskany przychód stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od wskazanych wyżej decyzji odwołania wnieśli oboje małżonkowie W., zarzucając zaskarżonym decyzjom obrazę art. 120 Ordynacji podatkowej. Wskazali, iż organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa, tymczasem organ podatkowy dokonał nadinterpretacji wielu zdarzeń, uznając, że jedynie jego interpretacja jest jedyna i słuszna. Do naruszenia art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej doszło zaś w związku z "rażącym deficytem bezstronności" zarówno w sposobie prowadzenia postępowania jak i dokonanej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, w sytuacji gdy postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Tymczasem to pracownicy organu podatkowego wydali podatnikom wadliwą interpretację w dniu "[...]" w tym zakresie, iż od podatnika należny będzie jedynie podatek od darowizny. Podnieśli, iż pracownicy organu udzielili im nieprawidłowych informacji i interpretacji, a następnie po kilku latach je zmieniają. Doszło również do naruszenia art. 180 § 1 w zw. z art. 181 i art. 190 Ordynacji podatkowej wobec oparcia rozstrzygnięcia na materiałach sporządzonych, bądź pozyskanych od pracowników organu na podstawie notatki służbowej co do faktów mających miejsce po upływie 5 lat. Organ ponadto naruszył art. 210 § 1 pkt 4 i 6 Ordynacji podatkowej poprzez brak jednoznacznego, jasnego i pełnego uzasadnienia faktycznego decyzji oraz w sytuacji braku wskazania przyczyn, na podstawie których organ odmówił mocy dowodowej dowodom świadczącym na korzyść strony. Odwołujący wnieśli o uchylenie zaskarżonych decyzji w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Po rozpatrzeniu tych odwołań decyzjami z dnia "[...]", znak : "[...]" w stosunku do G. W., znak : "[...]" w stosunku do K. W. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Strona 1/10