Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Protokolant Tomasz Jary po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 28 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi H. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku akcyzowego I . uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące maj, czerwiec, lipiec , sierpień i wrzesień 2005r. II. określa ,że zaskarżone decyzje nie podlegają wykonaniu w uchylonej części III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego kwotę 24.235 ( dwadzieścia cztery tysiące dwieście trzydzieści pięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania , oddalając wniosek co do zwrotu kosztów w pozostałej części.
Decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego określił H. W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za : maj 2005r. w wysokości 5.962 zł, czerwiec 2005r. w wysokości 25.296 zł, lipiec 2005r. w wysokości 29.050 zł, sierpień 2005r. w wysokości 76.441 zł, wrzesień 2005r. w wysokości 159.397 zł oraz umorzył postępowanie podatkowe za: styczeń, luty, marzec i kwiecień 2005r.
Decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" Dyrektor Izby Celej:
- uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w części dotyczącej określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za maj, czerwiec, lipiec, sierpień 2005r.,
- określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za maj 2005r. w wysokości 3.424 zł, czerwiec 2005r. w wysokości 14.527 zł, lipiec 2005r. w wysokości 16.683 zł, sierpień 2005r. w wysokości 67.743 zł,
- utrzymał w mocy decyzję w części dotyczącej określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za wrzesień 2005r. w wysokości 159.397 zł oraz umorzenia postępowania podatkowego za styczeń, luty, marzec i kwiecień 2005r.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy opisał przebieg toczącego się w niniejszej sprawie postępowania oraz odwołał się do decyzji organu pierwszej instancji, z której wynika, że H. W. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" w miejscowościach "[...]". W kontrolowanym okresie firma dokonywała zakupu oleju opałowego z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży na cele opałowe oraz do wykorzystywania w swoim przedsiębiorstwie, zużywając go do suszenia ziarna zbóż, ogrzewania pomieszczeń biurowych oraz do pracy nagrzewnic. Po analizie wszystkich transakcji dotyczących obrotu olejem opałowym udokumentowanym fakturami VAT potwierdzono zakup i sprzedaż, w tym sprzedaż oleju opałowego na cele grzewcze klientom podatnika, za złożeniem stosownego oświadczenia. Do dokumentacji włączono także materiały zajęte przez Prokuraturę Rejonową w postaci zeszytu prowadzonego w gospodarstwie w "[...]" zatytułowanego "olej opałowy" wraz z 5 dokumentami "WZ" wystawionymi na wydanie oleju opałowego oraz zeszyt zatytułowany "olej napędowy". Opierając się na danych z ksiąg podatkowych stwierdzono, że w przedsiębiorstwie podatnika rozdysponowano więcej oleju opałowego niż było go na stanie.
W wyniku analizy całości materiału dowodowego, organ I instancji ustalił, że podatnik w kontrolowanym okresie przechowywane ziemiopłody poddawał zabiegom konserwacyjnym, w tym suszeniu, na poziomie nie odbiegającym od normy. Ziemiopłody sprzedane zostały jako przeznaczone do konsumpcji, przy czym żadna z instytucji państwowych ani żaden z odbiorców/ kupujących nie miał zastrzeżeń co do jakości oferowanego do sprzedaży ziarna. Tym samym wykluczono argumentację podatnika o porażeniu grzybami czy też zepsuciu ziaren w skutek silnego zamoknięcia co wiązało się ze zwiększeniem natężenia suszenia, a w ostateczności z wyższym zużyciem oleju opałowego.