Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. Ż. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/14

W. Ż. (dalej jako wnioskodawca, zobowiązany, strona, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej WSA) w Olsztynie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej DIAS) z "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych w łącznej kwocie 1.383,07 zł.

Z przedstawionych wraz ze skargą do kontroli Sądu akt administracyjnych sprawy wynika, że koszty egzekucyjne powstały w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Dyrektora Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w "[...]" (dalej Dyrektor ZUS, organ egzekucyjny) na podstawie siedemnastu własnych tytułów wykonawczych w okresie od stycznia 2009 r. do grudnia 2018 r. (karty nr 145-166 akt organu).

Wnioskiem z 5.05.2019 r., uzupełnionym pismem z 2.07.2019 r. (k. 1-4 i 23-47), zobowiązany, reprezentowany przez radcę prawnego, zwrócił się do organu egzekucyjnego o umorzenie w całości kosztów egzekucyjnych w łącznej kwocie 1.383,07 zł, w ramach pomocy de minimis. Wniosek uzasadnił trudną sytuacją majątkową i zdrowotną, która uniemożliwia zapłatę kosztów egzekucyjnych. Dodatkowo wskazał, że od 2001 r. doszło do powstania zaległości wobec ZUS w łącznej kwocie 276.151,34 zł plus odsetki za zwłokę.

Jak wynika z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG - k. 11) zobowiązany prowadzi od "[...]" r. działalność gospodarczą pod firmą A. - W. Ż. z siedzibą w "[...]". Przedsiębiorca wskazał jako przeważającą produkcję kakao, czekolady i wyrobów cukierniczych - PKD nr 10.82.Z. Działalność nie była zawieszana. Ponadto Sąd Rejonowy w "[...]" 14 marca 2008 r. w sprawie o sygn. akt "[...]" oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości z tego powodu, że majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Organy obu instancji ustaliły sytuację majątkową wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, utrzymuje się ze świadczenia rentowego w wysokości 1.350 zł brutto, tj. 1.136,34 zł netto miesięcznie (z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznanego według jego oświadczenia na okres od 1.03.2019 r. do 31.05.2022 r. - k. 34), z którego, wskutek prowadzonego postępowania egzekucyjnego, dokonywane jest potrącenie na rzecz ZUS w wysokości 315,43 zł miesięcznie i do wypłaty pozostaje kwota 878,81 zł. Podejmował także zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy jako dozorca - konserwator w Zakładzie B. z siedzibą w "[...]" w okresie od 5.03.2018 r. do 12.11.2019 r., pomimo częściowej niezdolności do pracy (k. 28, 35 i 79). Z tego tytułu otrzymywał wg oświadczenia 2.250 zł brutto - 1.633,78 zł netto (k. 35). Organ wyliczył, że strona dysponowała środkami w łącznej wysokości 3.120,16 zł miesięcznie. Skarżący podał, że posiada udział 1/2 nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego, położonego przy ul. C. 5/2 w "[...]" o powierzchni 77 mkw. (k. 32).

Z oświadczenia zobowiązanego z 20.03.2020 r. o stanie majątkowym wynika, że ponosi wydatki w łącznej wysokości 1.000 zł, w tym 400 zł - z tytułu miesięcznych opłat (czynsz, bez opłat eksploatacyjnych); 400 zł - opłaty eksploatacyjne (energia elektryczna, gaz, woda, węgiel, itp.); 200 zł - koszty związane z leczeniem (np. zakup leków, badania, wizyty lekarskie). Zobowiązany nie podał wysokości wydatków ponoszonych m.in. na zakup żywności, środków czystości i ubrań, w związku z czym, organ pierwszej instancji, pismem z 5.03.2020 r. wezwał zobowiązanego do dostarczenia informacji i dokumentów dotyczących aktualnej sytuacji finansowej, majątkowej, zdrowotnej, rodzinnej i życiowej, w szczególności w zakresie wskazania wysokości wydatków ponoszonych na zakup żywności, artykułów higienicznych, ubrań. Wezwał również do wskazania wartości przypadającego skarżącemu udziału, wynoszącego 1/2 części lokalu mieszkalnego, dla którego prowadzona jest księga wieczysta oraz jego całkowitym obciążeniu (k. 121-123). Wezwał też do wskazania źródła pokrycia wydatków przekraczających uzyskiwany dochód, a także do przedłożenia dokumentów związanych z leczeniem i aktualnym stanem zdrowia, w szczególności potwierdzających wysokość ponoszonych miesięcznie kosztów leczenia, zakupu leków i rehabilitacji, jednakże wnioskodawca ich nie przedłożył. W piśmie z 24.03.2020 r. (k. 110) pełnomocnik zobowiązanego, odnosząc się do ww. wezwania organu pierwszej instancji stwierdził, że skarżący ponosi przeciętne koszty, które musi ponieść każdy człowiek, aby zaspokoić swoje zwykłe potrzeby, nie zbiera dokumentów w postaci paragonów, czy faktur, a wydatki te nie powinny wymagać dodatkowego udowodnienia. Z kolei DIAS pismem z 12.09.2019 r. bezskutecznie wezwał stronę do przedłożenia m.in. orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

Strona 1/14