Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło asesor WSA Anna Janowska Protokolant referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2021r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do września 2016r. oraz za listopad 2016r. oddala skargę.
Decyzją z "[...]" r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił M. K. (dalej również jako: "strona", "skarżący") kwoty do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r., Nr 177 poz. 1054 ze zm.), dalej: "ustawy o VAT", za miesiące od kwietnia do września i listopad 2016 r. w łącznej kwocie 161.310 zł.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że strona wraz z pismem z 16 lipca 2019 r. złożyła korekty deklaracji VAT-7 za wskazane wyżej okresy, wykazując zerowe wartości podatku należnego i podatku naliczonego, a także złożyła korektę zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych PIT-28 za 2016 r.
z zerowymi wartościami przychodu i ryczałtu oraz faktury korygujące wystawione na rzecz A. Spółka z o.o. z siedzibą w "[...]" do 7 faktur zaliczkowych na poczet robót budowlanych wraz z kserokopią potwierdzenia ich odbioru przez Spółkę. Uzasadniając powyższe korekty, strona wskazała, że wystawienie faktur korygujących, a w konsekwencji skorygowanie deklaracji VAT-7 i zeznania PIT-28, spowodowane było wystawieniem faktur niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Strona złożyła również pismo z 17 lipca 2019 r. zatytułowane: "Zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego. Czynny żal".
Z ustaleń postępowania przeprowadzonego w związku z powyższymi korektami deklaracji podatkowych wynikało, że strona w okresie objętym kontrolą nie wykonała żadnej usługi budowlanej na rzecz Spółki określonej umową z 25 marca 2016 r., a przedstawiony protokół odbioru robót końcowych z 30 grudnia 2016 r. nie dokumentował faktycznego stanu zaawansowania robót i jedynie rozliczał wpłacone na rzecz strony zaliczki przez Spółkę. W ocenie organu I instancji, faktury zaliczkowe oraz faktura rozliczeniowa zostały wystawione jedynie w celu umożliwienia Spółce obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zaś strona w sposób świadomy i zamierzony wprowadziła faktury do obrotu, posiadając pełną wiedzę, jakiemu celowi ten proceder służy. Nie zapobiegła w odpowiednim czasie uszczupleniem podatkowym, bowiem kontrahent w oparciu o otrzymane faktury dokonał odliczenia wykazanego w nich podatku.
W odwołaniu od powyższej decyzji strona, reprezentowana przez doradcę podatkowego, wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Zarzuciła naruszenie przepisów: art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), dalej: "O.p.", co doprowadziło do naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 108 § 1 ustawy o VAT poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie.
Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w uzasadnieniu decyzji z "[...]" r. stwierdził, że istotą sporu jest ustalenie, czy faktury wystawione przez stronę powodują powstanie obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, czy też z uwagi na wystawienie faktur korygujących przepis ten nie ma zastosowania ze względu na wyeliminowanie we właściwym czasie ryzyka uszczupleń podatkowych.