Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. , R. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia odmawiającego stwierdzenia nieważności postanowienia w sprawie skargi na czynności egzekucyjne oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej również jako: SKO, Kolegium), po rozpatrzeniu wniosku M. i R. G. (dalej jako skarżący, strona, wnioskodawcy) o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem SKO nr. "[...]" z "[...]", którym odmówiono stwierdzenia nieważności własnego postanowienia nr. "[...]" z dnia "[...]" utrzymującego w mocy postanowienie SKO nr. "[...]" z dnia "[...]" w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności własnego postanowienia nr. "[...]" z dnia "[...]", utrzymującego w mocy postanowienie z dnia "[...]", nr. "[...]" wydane z upoważnienia Prezydenta przez Komornika Urzędu Miasta, którym nie uwzględniono skargi na czynność egzekucyjną, utrzymało w mocy postanowienie Kolegium z dnia "[...]", nr. "[...]".
Zaskarżone postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu "[...]" organ egzekucyjny wystawił tytuły wykonawcze nr "[...]" oraz "[...]", natomiast w dniu "[...]" tytuł wykonawczy nr "[...]" obejmujące należności z tytułu łącznego zobowiązania pieniężnego oraz podatku od nieruchomości. W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego w dniu "[...]" organ dokonał zajęcia świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego oraz renty socjalnej wypłacanej przez KRUS. Zawiadomienie zostało doręczone w dniu "[...]".
W dniu "[...]" R. G. złożył skargę na czynność egzekucyjną, w postaci zajęcia świadczenia w KRUS. Wnosząc o unieważnienie kwestionowanego zajęcia, gdyż - jego zdaniem - "stosowanie środka egzekucyjnego jest niedopuszczalne, ponieważ obowiązek (...) stał się bezprzedmiotowy". Wyjaśnił, że nie powinien być obciążony zobowiązaniami podatkowymi za: drogę wewnętrzną, użytki rolne i las (zalane ściekami) oraz grunty pozostałe po nieistniejących budynkach.
Postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]", organ pierwszej instancji nie uwzględnił skargi. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący posiada zobowiązania, które wynikają z czterech ww. tytułów wykonawczych, stąd organ egzekucyjny był uprawniony do zastosowania zajęcia prawa majątkowego. Wyjaśnił ponadto, że na etapie postępowania egzekucyjnego organ nie jest uprawniony do badania zasadności nałożenia egzekwowanego obowiązku.
Postanowieniem z dnia "[...]", nr. "[...]", SKO utrzymało w mocy ww. postanowienie z dnia "[...]". W uzasadnieniu swego stanowiska skład orzekający stwierdził, iż zachodzą przesłanki dopuszczalności egzekucji administracyjnej.
W dniu "[...]" do Kolegium wpłynął złożony przez stronę wniosek o stwierdzenie nieważności m.in. postanowienia SKO z dnia "[...]", nr. "[...]". We wniosku M. i R. G. wskazali, iż ww. postanowienie narusza prawo, nie precyzując jednak bliżej swego stanowiska w tym zakresie.
Postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]", SKO odmówiło stwierdzenia nieważności własnego postanowienia nr. "[...]" z dnia "[...]". W uzasadnieniu wskazało, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła żadna z wymienionych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2017r., poz. 1257 ze zm., dalej jako kpa) przesłanek stwierdzenia nieważności własnego postanowienia z dnia "[...]".