Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) asesor WSA Katarzyna Górska Protokolant stażysta Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2020r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno - Skarbowego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2017 r. oddala skargę.
Zaskarżoną do WSA w Olsztynie decyzją z dnia "[...]"r. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego w O, po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celno- Skarbowego w O z dnia "[...]" r., określającej A sp. z.o.o. (dalej Spółka, Skarżąca, Strona)
- za wrzesień 2017 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości "[...]" zł, w tym do zwrotu na wskazany przez podatnika rachunek bankowy kwota "[...]" zł, oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług
- za wrzesień 2017 r. w wysokości "[...]" zł uchylił decyzję organu I instancji w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2017 r. i w tym zakresie ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2017 r. w kwocie "[...]" zł. W pozostałej części organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Z przekazanych sądowi akt administracyjnych oraz uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że decyzję z "[...]" r. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego w O wydał w oparciu o ustalenia kontroli celno-skarbowej oraz postępowania podatkowego przeprowadzonych w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za wrzesień 2017r. Jak wynikało z uzasadnienia przedmiotowej decyzji Strona we wrześniu 2017 r. przyjęła do rozliczenia fakturę mającą dokumentować nabycie materiałów do druku 3D od spółki N Sp. z.o.o. za kwotę netto "[...]" zł, podatek VAT "[...]" zł. Zakupione materiały do druku 3D miały być następnie przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do Holandii do podmiotu I B.V., udokumentowanej fakturą na kwotę "[...]" zł, którą Strona ujęła w rozliczeniu podatku od towarów i usług. Do rozliczenia Spółka przyjęła również fakturę dotyczącą transportu materiałów do druku 3D z Polski do Holandii, opiewającą na kwotę netto "[...]" zł, podatek VAT "[...]" zł. Na podstawie materiału dowodowego organ I instancji stwierdził, iż Spółka realizując powyższe transakcje uczestniczyła w łańcuchu dostaw, mającym na celu dokonanie oszustwa podatkowego w podatku VAT. Organ wykazał, że faktury związane z nabyciem i późniejszą odsprzedażą materiałów do druku 3D nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, lecz stanowiły element łańcucha transakcji wykreowanego w celu uzyskania z budżetu państwa nienależnej kwoty zwrotu podatku VAT.
Jak wskazano, wobec ustalenia w toku postępowania I instancyjnego, że faktury na zakup materiałów do druku 3D i usługi transportowej nie dokumentują rzeczywistych transakcji, lecz takie, których celem było uzyskanie nieuprawnionej korzyści podatkowej, organ I instancji na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) organ pozbawił Stronę prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z ww. faktur zakupu (tj. "[...]" zł i "[...]"zł). Jednocześnie organ I instancji stwierdził zawyżenie wartości wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ faktura dotycząca sprzedaży materiałów do druku 3D nie dokumentuje faktycznej transakcji gospodarczej, jej wystawienie stanowiło bowiem realizację z góry powziętego planu mającego na celu osiągnięcie nienależnych korzyści z tytułu obrotu towarem, który był przedmiotem oszustwa w podatku VAT.