Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka (sprawozdawca), sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant referent stażysta Milena Małyszko, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2014r. sprawy ze skargi D. F. i B. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 154 (sto pięćdziesiąt cztery ) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Aktem notarialnym z dnia "[...]" (Rep. A nr "[...]") małżonkowie D. i B. F. nabyli od Skarbu Państwa (Lasów Państwowych Nadleśnictwo A) zabudowaną budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym działkę gruntu nr "[...]" o powierzchni 0, 1235 ha, położoną w miejscowości S. Łączna wartość rynkowa sprzedanej nieruchomości wynosiła 191.400,00 zł, natomiast cena sprzedaży, przy zastosowaniu bonifikaty w wysokości 95%, wynosiła 9.570,00 zł. Na podstawie art.7 ust.1 pkt 1a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych Notariusz naliczyła podatek według stawki 2% od kwoty 191.400,00 zł, t.j. kwotę 3.828,00 zł, który został przez małżonków F. zapłacony.
Wnioskiem z dnia 12.02.2014 r., małżonkowie zwrócili się o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 3.828,00 zł. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, że podatek pobrany przez notariusza od ww. umowy sprzedaży został nienależnie uiszczony z uwagi na zawarcie umowy na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami, tj. ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami i ustawy z dnia 28.09.1991 r. o lasach, które skutkują wyłączeniem konsekwencji podatkowych w myśl art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawcy podali, że istotna jest podstawa prawna zbycia nieruchomości, tj. art. 40a ustawy o lasach, wskazana w § 3 umowy sprzedaży. Natomiast wartość przedmiotowej nieruchomości (§2 umowy) określona została w operacie szacunkowym, tj. dokumencie wymienionym w art. 156 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zdaniem małżonków umowa sprzedaży jest wynikiem wzajemnej korelacji unormowań dwóch aktów prawnych, mieszczących się dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych w ustawowym pojęciu przepisy o gospodarce nieruchomościami. Na poparcie swego stanowiska dołączyli do wniosku, kserokopię decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]".
Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej także: organ I instancji) decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" odmówił stwierdzenia nadpłaty w kwocie 3.828,00 zł w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy sprzedaży zabudowanej nieruchomości, zawartej ww. aktem notarialnym. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podał art. 72 § 1 pkt 2, art.73 § 1 pkt 2, art.75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), dalej powoływanej jako "O.p.", art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 2 pkt 1 lit. g) i art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (j.t. Dz. U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.), dalej "u.p.c.c.".
Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji przytoczył art. 2 pkt 1 lit. g) u.p.c.c., zgodnie z którym nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych. Organ ten wskazał, że wyłączenie, o którym mowa w ww. przepisie, dotyczy czynności cywilnoprawnych, dla których materialnoprawna podstawa rozstrzygnięcia zawarta jest w przepisach, o których mowa w ustawie o gospodarce nieruchomościami lub w ustawie o autostradach płatnych. Oznacza to, że przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stosować łącznie z przepisami wymienionych ustaw i wydanych do nich aktów wykonawczych. Podstawą natomiast do zawarcia umowy nabycia nieruchomości w przypadku małżonków F. był przepis art.40a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. Nr 101, poz. 444 ze zm.), który kompleksowo normuje zagadnienia dotyczące zbywania przez Lasy Państwowe zabudowanych nieruchomości. Z tego względu, według organu, nie można uznać, że to przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiły podstawę zawartej umowy. Zatem wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) u.p.c.c. do umowy sprzedaży zawartej aktem notarialnym z dnia "[...]" nie ma zastosowania.