Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 17 października 2019r. sprawy ze skargi L. L. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2015 r. oddala skargę.
Skarga L L (dalej: "strona", "podatnik" lub "skarżący") dotyczy decyzji Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego (dalej: "organ celno-skarbowy" lub "NUCS") utrzymującej w mocy własną decyzję z dnia "[...]"r., znak: "[...]" określającą za maj 2015 r. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, w tym kwotę do zwrotu na rachunek bankowy oraz kwotę do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.
Z akt sprawy wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli pod firmą D w B. Działalność ta została poddana kontroli celno-skarbowej, która, w związku z niezłożeniem przez podatnika korekt deklaracji, na podstawie art.83 ust.1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej przekształciła się w postępowanie podatkowe dotyczące podatku od towarów i usług (dalej: "podatek "VAT") za ww. okres.
W decyzji wydanej w pierwszej instancji organ stwierdził nieprawidłowości w zakresie zakupów, kwestionując ujęte w ewidencji podatnika faktury dotyczące zakupu tarcicy od P J. Organ stwierdził, iż wystawca faktur w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu tarcicą, nie nabywał jej i nie sprzedawał stronie. Zatem wystawione przez niego faktury, mające dokumentować jej sprzedaż stronie, są fakturami nie odzwierciedlającymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, czyli fakturami fikcyjnymi. W związku z tym NUCS na podstawie art.86 ust.1 oraz art.88 ust.3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa VAT") pozbawił stronę prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z ww. faktur. W rozliczeniu maja 2015 r. jest to kwota "[...]" zł podatku naliczonego z 26 faktur opisanych w tabeli na str."[...]" decyzji organu pierwszej instancji.
W odwołaniu strona zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art.2a, art.121 §1, art.122, art.180 §1, art.187 §1, art.191 i art.210 §4 Ordynacji podatkowej (dalej: "Op") oraz art.86 ust.1 i ust.2 pkt 1 lit.a oraz art.88 ust.3a pkt 4 lit.a ustawy VAT w zw. z art.167, art.183 i art.273 Dyrektywy 2006/112/E Rady (dalej: "Dyrektywa 112").
W uzasadnieniu wskazano m. in. na brak oparcia się na dowodach materialnych i zastąpienie ich domniemaniami faktycznymi, dotyczącymi w przeważającej mierze podmiotów innych niż strona. Według strony organ celno-skarbowy nie dowiódł, aby świadomie brała udział w przestępczej działalności innych podmiotów, stronie nie postawiono takiego zarzutu, a jedynie zarzucono brak należytej staranności w kontaktach ze sprzedawcą tarcicy. Jest to jednak zarzut zbyt daleko idący.
Zaskarżoną decyzją Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji NUCS oparł się na ustaleniach dokonanych w ramach kontroli podatkowej przeprowadzonej wobec P. J. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w G (dalej: "NUS w G"), tj. organu właściwego miejscowo dla tego podatnika oraz na informacjach uzyskanych od Naczelnika Urzędu Skarbowego w B (dalej: "NUS w B") dotyczących sp. D1 w B, tj. podmiotu, który fakturował sprzedaż tarcicy dla P.J.