Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. I. uchyla zaskarżony wyrok, II. uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, III. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz B. Z. kwotę 1587 zł (tysiąc pięćset osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako organ odwoławczy, Dyrektor) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej jako organ I instancji, Naczelnik) z "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia, w stosunku do B. Ż. (dalej jako strona, wnioskodawca, skarżący), zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie 34.549 zł.

Z uzasadnienia decyzji i akt sprawy wynika, że wnioskiem z 17 lipca 2019 r. strona zwróciła się do Naczelnika z prośbą o umorzenie zaległości podatkowej, wskazując, że w przedmiotowej sprawie wystąpiła przesłanka interesu publicznego, co potwierdza treść wyroku NSA z dnia 09.08.2017 r., sygn. akt II FSK 965/17, wydanego zdaniem strony, w analogicznej sprawie. Strona podkreśliła również, że żądanie zapłaty podatku od osób, które spełniały kryterium zameldowania, a nie złożyły oświadczenia potwierdzającego tę okoliczność, stanowi nieproporcjonalną karę.

Decyzją z "[...]", Naczelnik odmówił udzielenia wnioskowanej ulgi. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ I instancji, biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne sprawy, stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej jako O.p.), w postaci ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego.

Dyrektor decyzją z "[...]", uchylił w całości ww. decyzję organu I instancji i przekazał sprawę Naczelnikowi do ponownego rozpatrzenia. Wskazał, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ podatkowy winien w szczególności wyjaśnić z udziałem podatnika o jaką pomoc wnioskuje, ustalić rzeczywiste żądanie podatnika, pod kątem spełnienia przesłanek do udzielenia pomocy określonej w art. 67b § 1 O.p. oraz przeanalizować sytuację finansową przedsiębiorstwa strony.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Naczelnik wydał decyzję z "[...]", i odmówił udzielenia wnioskowanej ulgi. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji, stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiła przesłanka ważnego interesu podatnika. Biorąc jednak pod uwagę, że przyczyny powstania zaległości podatkowej, nie noszą znamion zdarzeń nadzwyczajnych, losowych i niezależnych od podatnika, organ nie znalazł podstaw do udzielenia wnioskowanej ulgi.

Dyrektor w uzasadnieniu zaskarżonej do sądu decyzji powołując przepisy art. 67a § 1 pkt 3, art. 67b § 1 pkt 1 O.p. oraz art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. UE C 326 z 26.10.2012 r.), wskazał, że nie każda ulga w spłacie zobowiązań udzielona przedsiębiorcy musi być traktowana jako pomoc publiczna. W szczególności, organy podatkowe podejmujące decyzje w sprawie ulg uznaniowych, których adresatami są przedsiębiorcy, powinny rozważyć istnienie przesłanki zakłócenia konkurencji i wpływu wsparcia na handel między państwami członkowskimi. Winny przy tym ustalić jaki jest charakter prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (lokalny czy międzynarodowy), gdzie jest jego siedziba i gdzie ta działalność jest prowadzona, jakie obroty osiąga podatnik oraz kto jest głównym odbiorcą jego towarów lub usług.

Strona 1/7