Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod ( sprawozdawca ) Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Przemysław Krzykowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2018r. sprawy ze skargi Gminy A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania od niewypłaconej części zwrotu podatku od towarów i usług za lata 2011 - 2012 oddala skargę
Gmina (dalej: strona, wnioskodawca, gmina, skarżąca), wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej organ odwoławczy, Dyrektor) z dnia "[...]", nr "[...]", którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej Naczelnik, organ I instancji) z dnia "[...]", odmawiającą wypłaty oprocentowania od niewypłaconej części zwrotu podatku od towarów i usług za lata 2011-2012, za okres od dnia upływu terminu na zwrot do dnia przekazania środków wnioskodawcy.
Z akt sprawy wynika, że strona w dniu 7 lutego 2018r. złożyła wniosek o zwrot niezwróconej dotychczas części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wraz z oprocentowaniem, na którą składają się:
1. niewypłacona dotychczas część należności głównej (zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym) - na podstawie art. 87 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 1221 ze zm., dalej jako ustawa VAT),
1. oprocentowanie niewypłaconej dotychczas części zwrotu podatku od towarów i usług za okres od dnia upływu terminu na zwrot do dnia, w którym nastąpi przekazanie tych środków na rachunek bankowy gminy - na podstawie art. 78 § 1, art. 78 § 3 pkt 3 lit. c, art. 78 § 4 Ordynacji podatkowej,
2. niewypłacone dotychczas oprocentowanie należności głównej (zwrotu podatku) za okres od dnia upływu 60 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej za dany okres do dnia 16 grudnia 2015r. - na podstawie art. 78 § 5 pkt 2 w zw. z art. 74 pkt 1 Ordynacji podatkowej.
Rozpatrując wniosek strony Naczelnik stwierdził jego zasadność w zakresie pkt 1 i pkt 3 i przekazał na rachunek bankowy gminy:
- w dniu 7.03.2018r. część zwrotu podatku od towarów i usług za 2011r. wraz z proporcjonalną wysokością odsetek naliczonych na dzień 16.12.2015r. w łącznej wysokości 791.773,00 zł;
- w dniu 9.03.2018r. część zwrotu podatku od towarów i usług za 2012r. wraz z proporcjonalną wysokością odsetek naliczonych na dzień 16.12.2015r. w łącznej wysokości 209.292,00 zł.
Natomiast w zakresie pkt 2, decyzją z dnia "[...]" Naczelnik odmówił wypłaty oprocentowania od niewypłaconej części zwrotu podatku od towarów i usług za lata 2011-2012, za okres od dnia upływu terminu na zwrot do dnia przekazania tych środków na rachunek bankowy gminy.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ I instancji stwierdził, że przepisy Ordynacji podatkowej ewidentnie rozgraniczają regulacje dotyczące oprocentowania nadpłat powstałych w wyniku publikacji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) i w wyczerpujący sposób regulują te kwestie. Zaznaczył, że oprocentowanie nadpłat powstałych w wyniku orzeczenia TSUE reguluje art. 78 § 5 Ordynacji podatkowej, a w przypadku gdy wniosek o zwrot nadpłaty złożono po upływie 30 dni od dnia publikacji tego orzeczenia, art. 78 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej (taki przypadek wystąpił w niniejszej sprawie). Wskazał, iż w takich sprawach końcowy termin oprocentowania nadpłaty określony został do 30 dnia od dnia publikacji orzeczenia TSUE. Równocześnie organ stwierdził, iż brak jest jakichkolwiek podstaw, aby w tego typu przypadkach stosować przepisy normujące oprocentowanie nadpłat powstałych w następstwie innych zdarzeń. Za nieuprawnione organ uznał twierdzenie, że art. 78 § 1 Ordynacji podatkowej daje podstawę do stwierdzenia, iż nadpłata podlega oprocentowaniu w każdym przypadku, niezależnie od stanu faktycznego sprawy i regulacji szczególnych, normujących terminy naliczania oprocentowania. Jednocześnie Naczelnik stwierdził, iż w rozpatrywanej sprawie nieuzasadnione jest zastosowanie art. 78 § 3 pkt 3 lit c Ordynacji podatkowej, gdyż literalne jego brzmienie ogranicza stosowanie tego przepisu wyłącznie do wniosków o stwierdzenie nadpłaty składanych łącznie ze skorygowaną deklaracją. Wskazał, że żądanie aby przy naliczaniu należnego oprocentowania miały jednocześnie zastosowanie normy określone w art. 78 § 5 pkt 2, jako norma szczególna i art. 78 § 1, art. 78 § 3 pkt 3, art. 78 § 4 Ordynacji podatkowej, jako normy ogólne, nie mają podstaw prawnych. Organ podkreślił, że w Ordynacji podatkowej istnieje wyraźne rozgraniczenie regulacji dotyczących oprocentowania nadpłat powstałych wskutek publikacji sentencji orzeczenia TSUE, od regulacji odnoszących się do oprocentowania pozostałych nadpłat i niedopuszczalne jest stosowanie kilku oddzielnych norm do tej samej nadpłaty. Dlatego też, nie zgodził się ze stwierdzeniem strony, że niezwrócone części należności głównej podlegają dwóm kategoriom oprocentowania: