Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" , nr "[...]" w przedmiocie określenia i zabezpieczenia na majątku podatnika przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń, od marca do czerwca, od sierpnia do października oraz za grudzień 2012 r. oddala skargę.
Spółka A wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z "[...]", którą utrzymano w mocy wydaną na podstawie art. 33 § 2 pkt 2, § 3, § 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), dalej: "O.p.", decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z "[...]" w przedmiocie określenia i zabezpieczenia na majątku podatnika przybliżonych kwot zobowiązań w podatku od towarów i usług za styczeń, marzec-czerwiec, sierpień-październik i grudzień 2012 r. w łącznej wysokości 372.080 zł oraz odsetek za zwłokę w łącznej wysokości 174.912 zł i
W motywach zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, powołując przepisy art. 33 § 1-4 O.p., podniósł, że ustawodawca nie zdefiniował przesłanki określenia i zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązań podatkowych, jaką jest "uzasadniona obawa", ograniczając się do wymienienia dwóch przykładowych przesłanek, jakimi są: trwałe zaprzestanie regulowania wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym oraz dokonywanie czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję. Organ wskazał, że w toku prowadzonej wobec podatnika kontroli podatkowej stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. oraz styczeń, marzec-grudzień 2012 r. Ustalono, że zapisy dokonane w ewidencjach dostaw i nabyć VAT nie odzwierciedlały stanu rzeczywistego, wobec czego nie mogły zostać uznane za dowód tego, co wynikało z zawartych w nich zapisów. W związku z powyższym w dniu "[...]" wszczęto postępowanie podatkowe w sprawie określenia podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. oraz styczeń, marzec-grudzień 2012 r.
Zdaniem organu, istnienie stanu uzasadnionej obawy było uzasadnione z uwagi na posiadanie przez Spółkę w chwili orzekania przez organ I instancji zaległości w podatku VAT za listopad 2016 r. w kwocie 234,36 zł i za sierpień 2017 r. w kwocie 21.379 zł, jak również z uwagi na okoliczność zbycia w dniu 25 kwietnia 2017 r. zabudowanej nieruchomości o wartości 1.230.000 zł. Okoliczności te potwierdzają, że wykonanie przyszłego zobowiązania może być zagrożone, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę wysokość prognozowanego zobowiązania podatkowego.
Odnosząc się do zarzutów odwołania, że na dzień wydania decyzji Spółka nie posiadała już zaległości w podatku VAT za listopad 2016 r. i za sierpień 2017 r., organ odwoławczy wskazał, że w dniu 19 września 2017 r. podatnik złożył korektę deklaracji VAT-7 za listopad 2016 r., w której wykazał do zapłaty kwotę 4.261 zł oraz przelał środki, które zostały zaksięgowane proporcjonalnie na należność główną - 4.026,64 zł oraz odsetki za zwłokę - 234,36 zł. Natomiast 5 października 2017 r. Spółka wpłaciła kwotę 248,36 zł, która została zaksięgowana na należność główną w wysokości 234,36 zł i odsetki za zwłokę w wysokości 14 zł. Z kolei deklarację VAT-7 za sierpień 2017 r. Spółka złożyła w dniu 25 września 2017 r., wykazując kwotę do zapłaty 21.379 zł. Powyższą zaległość uregulowała 9 października 2017 r. Zatem na dzień wydania decyzji o zabezpieczeniu, tj. "[...]", strona posiadała zaległości podatkowe, o których mowa powyżej. Ponadto Spółka posiada aktualnie zaległość w podatku VAT za październik 2017 r. w wysokości 14.374 zł. W ocenie organu, fakt, że strona nie reguluje zobowiązań podatkowych w terminach daje podstawę do przyjęcia, że istnieje uzasadniona obawa niewykonania przyszłego zobowiązania podatkowego. Nie niweczy tej obawy uiszczenie zaległości w sytuacji, gdy wpłaty dokonano po upływie terminu płatności.