Zatem, chcąc uwolnić się od obowiązku uiszczenia skarżący opłaty powinien był powiadomić urząd pocztowy o spełnieniu ustawowych przesłanek do zwolnienia z opłaty abonamentowej rtv.
Podkreślenia wymaga, ze obowiązek wykazania okoliczności znoszących powstały uprzednio obowiązek w zakresie uiszczenia opłat abonamentowych ciąży na skarżącym. W świetle akt sprawy nie budzi zaś wątpliwości, że skarżący nie przedstawił operatorowi pocztowemu dowodu potwierdzającego prawo do zwolnienia z opłaty abonamentowej, ograniczając się do twierdzeń, że z niej korzysta. Złożenie dokumentu potwierdzającego dopełnienie przez skarżącego formalnego obowiązku zgłoszenia w urzędzie pocztowym nabycia uprawnień do korzystania ze zwolnienia z opłaty abonamentu rtv stanowi zatem kluczową okoliczność dla bytu prawnego zaległych opłat abonamentowych i w interesie skarżącego było wykazanie tej okoliczności.
Skarżący w toku postępowania nie przedstawił dowodów na okoliczność złożenia w placówce pocztowej stosownego oświadczenia o spełnieniu warunków do korzystania ze zwolnienia z opłat abonamentowych, w tym o stopniu niepełnosprawności, co powoduje, że żądanie umorzenia postępowania egzekucyjnego z powodu przysługującego jemu zwolnienia z opłat abonamentowych, organy prawidłowo uznały za bezzasadne. Sąd podziela tym samym ich ocenę co do tego, że podnoszone przez skarżącego okoliczności nie mogły stanowić podstawy do uwzględnienia żądania umorzenia prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W żadnym bowiem wypadku skarżący nie wykazał, że egzekwowany obowiązek nie istniał.
W związku z pozostałymi zarzutami skargi zauważyć natomiast należy, iż nie jest kompetencją sądu administracyjnego orzekającego stosownie do treści art. 133 § 1 i 134 § 1 p.p.s.a., na podstawie akt sprawy i w granicach danej sprawy, (której przedmiotem jest w tym przypadku prawidłowość orzeczenia o odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego), rozstrzyganie o kwestiach dotyczących sposobu wykonywania obowiązków przez pracowników operatora pocztowego, czy organów egzekucyjnych.
Biorąc powyższe pod uwagę należało uznać, że zaskarżone postanowienie nie jest dotknięte wadami, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy i skutkować koniecznością jego uchylenia. Dlatego też, Sąd stosownie do art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił uznając ją za bezzasadną.