Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Piskozub, sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant referent stażysta Milena Małyszko, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 18 czerwca 2014r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1.uchyla zaskarżoną decyzję, 2.określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania D. W., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 15 stycznia 2014 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przesłanych wraz ze skargą do kontroli Sądu akt i motywów decyzji wynika, że wymienioną decyzją Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił stronie stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 12.000 zł. Organ wskazał, że podatek ten został pobrany od strony przez notariusza, stosownie do § 15 aktu notarialnego z dnia 1 lutego 2012 r., Rep. "[...]", z tytułu nabycia przez stronę za kwotę 600.000 zł nieruchomości gruntowej położonej w L. (gmina P.), składającej się z działek oznaczonych numerami "[...]" o łącznej powierzchni 2,1577 ha, a także udziału obejmującego ½ części we własności nieruchomości gruntowej, położonej w tej samej miejscowości, o numerze "[...]" i o powierzchni 2,4772 ha. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego, wbrew twierdzeniom strony, czynność ta nie korzystała ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), dalej jako: "p.c.c.", ustanawiającego zwolnienie od podatku nabycia gruntów, uzależnione od łącznego spełnienia warunku zakwalifikowania gruntu jako gospodarstwa rolnego, a ponadto od celu nabycia służącemu prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Nabyte przez stronę nieruchomości nie stanowiły zdaniem organu, gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, jak również nie utworzyły gospodarstwa rolnego, ani nie weszły w skład gospodarstwa rolnego nabywcy. Cel nabycia został natomiast przedstawiony w ww. akcie notarialnym oraz zawartych wcześniej przez stronę umowach, jako zakup atrakcyjnych działek budowlanych "[...]", z dostępem do J. "[...]", z ustalonymi zgodnie z zapotrzebowaniami strony warunkami zabudowy.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podniosła, że organ podatkowy I instancji błędnie powołał się na intencję nabywcy co do prowadzenia działalności rolniczej, jako przesłance decydującej o zwolnieniu podatkowym z art. 9 pkt 2 lit. a) p.c.c.. Jej zdaniem, definicja gospodarstwa rolnego zawarta w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.) nie wymaga prowadzenia działalności rolniczej w ogóle, a jedynie nieprowadzenia żadnej innej. Analizowany przepis nie uzależnia ponadto zwolnienia podatkowego od celu transakcji. Na potwierdzenie swego stanowiska strona powołała fragment komentarza do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych autorstwa Z. Ofiarskiego ("Ustawy: o opłacie skarbowej, o podatku od czynności cywilnoprawnych, Warszawa 2009 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 126/11. Zarzuciła również, że bez wpływu na wynik sprawy pozostają rozważania organu I instancji na temat decyzji o warunkach zabudowy na dom i zagrodę, które stanowią typowe budynki w każdym gospodarstwie.

Strona 1/8