Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 sierpnia 2021r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2015 r. oddala skargę.
Decyzją z "[...]", nr "[...]" Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (dalej jako: "organ", "organ I instancji"), określił Z. G. (dalej jako" "Skarżący", "Strona") zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za I, II, III, IV kwartał 2015 r. w łącznej kwocie 182.597,00 zł oraz podatek należny, podlegający wpłacie na rachunek urzędu skarbowego z tytułu wystawienia faktur niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm., dalej jako: "ustawa o VAT") za styczeń 2015 r. w kwocie 15.627,00 zł oraz za grudzień 2015 r. w kwocie 7.935,00 zł.
Jak wynika z akt administracyjnych sprawy oraz uzasadnienia decyzji organu I instancji, Strona w 2015 r. prowadziła działalność gospodarczą pod firmą Z. G."[...]" (dalej jako: Podmiot A w zakresie sprzedaży usług transportowych oraz materiałów budowlanych, takich jak: kostka brukowa, pustaki, krawężniki itp., a także sprzedaży i zakupu (również w formie WNT) używanych pojazdów (głównie ciężarowych) w kraju i za granicę (jako WDT i eksport).
Wskutek przeprowadzonego postępowania podatkowego stwierdzono, że w 2015 r. Skarżący:
1) odliczył podatek naliczony z faktur nieodzwierciedlających stanu faktycznego, wystawionych przez firmy:
- Spółka B (dalej jako: "Podmiot B"),
- Podmiot C (dalej jako: "Podmiot C"),
- Podmiot D (dalej jako: "Podmiot D"),
- Spółka E (dalej jako: "Podmiot E").
W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy organ stwierdził, że wystawione faktury nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, wskazani w nich dostawcy (Podmiot B, Podmiot C, Podmiot D) nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie objętym fakturami, nie nabyli i nie byli w posiadaniu towarów, których sprzedaż miały dokumentować sporne faktury (opony i części samochodowe), a więc nie mogli dokonać ich sprzedaży. Odnośnie do faktury wystawionej przez Podmiot E, dokumentującej zakup śruty sojowej organ I instancji wywiódł, że transakcję zakupu cechują okoliczności wskazujące na nierzetelność i udział osób w niej uczestniczących w karuzeli podatkowej. Towar wyszczególniony na fakturze był w obrocie, jednak jego dostawcą nie był Podmiot E, a Strona wiedziała lub dochowując należytej staranności przy realizowaniu tejże transakcji mogła wiedzieć, że bierze udział w oszustwie podatkowym;
2) nie zaewidencjonował faktury zakupu z 11 marca 2015 r., nr "[...]" wystawionej przez Podmiot F (dalej jako: "Podmiot F"), tytułem sprzedaży ciągnika samochodowego;
3) nie wystawił faktur i nie zaewidencjonował sprzedaży usług najmu ciągnika siodłowego DAF;
4) nieprawidłowo zaewidencjonował fakturę sprzedaży ciągnika siodłowego Volvo według stawki VAT 0%;
5) zaewidencjonował faktury sprzedaży wystawione dla Podmiotu F, (z 4 grudnia 2015 r. nr "[...]" i część faktury z 30 stycznia 2015 r., nr "[...]") i Podmiotu G, dalej jako: "Podmiot G" (z 12 stycznia 2015 r., nr "[...]"), które nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, w zakresie sprzedaży wskazanych w nich towarów.