Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka, sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Protokolant referent stażysta Milena Małyszko, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 9 października 2014r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie określenia daty powstania długu celnego, kwoty długu celnego, kwoty podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług od paliwa wprowadzonego na obszar celny Unii Europejskiej oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania S. K., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia daty powstania długu celnego, kwoty długu celnego, kwoty podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług od paliwa wprowadzonego na obszar celny Unii Europejskiej.
W uzasadnieniu decyzji organu I instancji stwierdzono, że przekraczając w dniu 21.06.2013r. granicę Unii Europejskiej na przejściu granicznym w B., S. K. (dalej: zgłaszający, podatnik, skarżący) dokonał zgłoszenia celnego przywozu 600 litrów oleju napędowego w zbiorniku pojazdu specjalnego, przystosowanego do przewozu 9 osób, marki A. o nr rej. "[...]". W wyniku fizycznej kontroli paliwa stwierdzono, że w pojeździe znajduje się 519,20 litrów oleju napędowego. Na podstawie analizy częstotliwości przekraczania przez zgłaszającego granicy Unii Europejskiej w systemie informatycznym odpraw celnych SOC-O, organ ustalił, że dokonuje on przywozów paliwa z dużą częstotliwością, przekraczającą zwykłe potrzeby kierowcy. Zgłaszający odmówił zeznań na okoliczność celu podróży, częstotliwości przejazdów oraz przeznaczenia przywożonych towarów, przedkładając przy tym licencję nr "[...]" na międzynarodowy przewóz osób, wydaną na swoje imię i nazwisko. W toku postępowania wyjaśniał, że w dniu 21.06.2013r. przekraczał granicę w związku z działalnością gospodarczą, a przewożone paliwo służyło do napędu pojazdu.
Naczelnik Urzędu Celnego wskazał, że w dniu kontroli pojazdem, oprócz kierowcy, podróżowała jego małżonka. Z analizy przejazdów w okresie od 20 maja do 21 czerwca 2013r. wynika, że pojazd specjalny kempingowy o nr rej "[...]" przekroczył granicę trzynastokrotnie. Regularnie poruszają się tym pojazdem tylko dwie osoby tj . właściciel i jego małżonka. Podróżujące osoby każdorazowo deklarowały towary akcyzowe, korzystając ze zwolnień przywozowych. W okresie bezpośrednio poprzedzającym dzień kontroli S. K. wwiózł wymienionym pojazdem, według składanych deklaracji 7.200 l oleju napędowego.
Mimo wezwania w toku postępowania, zgłaszający nie przedstawił żadnego dowodu, że wyjazd do Rosji był faktycznym wykonywaniem międzynarodowego przewozu osób.
Z powyższych względów, w ocenie organu I instancji, wwiezione na obszar celny Unii w dniu 21.06.2013r. paliwo nie mogło zostać objęte zwolnieniem z należności przywozowych na podstawie art. 107 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 324 z dnia 10 grudnia 2009r.), dalej "rozporządzenie nr 1186/2009". Organ stwierdził, że art.107 jest ściśle związany z art. 108,109 i 110 rozporządzenia, a zgodnie z art.109 państwa członkowskie mogą ograniczyć ilość zwalnianego z należności celnych przywozowych paliwa w przypadku handlowych pojazdów mechanicznych dokonujących przewozów międzynarodowych do ich stref nadgranicznych maksymalnie do 25 km w linii prostej, pod warunkiem, że takie przejazdy dokonywane są przez osoby zamieszkałe w strefie przygranicznej, jak również prywatnych pojazdów mechanicznych należących do osób zamieszkałych w strefie przygranicznej. Skoro ustawodawca przewidział możliwość ograniczenia zwalnianego paliwa nawet w odniesieniu do pojazdów dokonujących przewozów międzynarodowych, to nie można uznać, że takie same pojazdy, które nie dokonują przewozów międzynarodowych, a które przekraczają granicę z paliwem zakupionym w kraju trzecim mogłyby być stawiane w irracjonalnie korzystniejszej sytuacji pod względem możliwości zwolnienia z należności celnych. Z preambuły do rozporządzenia 1186/2009 organ wywiódł, że zwolnienia celne są wyjątkiem od powszechności pobierania cła ciążącego na towarach przywożonych z krajów trzecich i mogą być stosowane w ściśle określonych sytuacjach, które nie powinny nieść uszczerbku dla gospodarki państw członkowskich. Organ wskazał na treść art. 77ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, gdzie ustawodawca, definiując środek transportu przeznaczony do działalności gospodarczej, wyraźnie zaznaczył, że musi być on wykorzystywany w działalności gospodarczej, a więc przekraczając granice faktycznie realizować międzynarodowy przewóz osób. W § 13 pkt 9 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( j.t. Dz.U z 2013r.poz. 247) przewidziana została możliwość zwolnienia od podatku VAT 600 l paliwa, jeżeli przewożone jest w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego, a więc pojazdu faktycznie realizującego międzynarodowy przewóz osób.