Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod (spr.), Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant Marika Brzozowiec, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 30 lipca 2009 r., sprawy ze skarg W. R. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]"nr "[...]" oraz z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika przybliżonych kwot zobowiązań podatkowych oddala skargi.
Dwiema decyzjami odpowiednio: z dnia "[...]" oraz z "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołań W. R. reprezentowanego przez pełnomocnika - radcę prawnego, od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia: "[...]" Nr "[...]" orzekającej o zabezpieczeniu na majątku podatnika, przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006r. w wysokości 897.543 zł wraz z należnymi odsetkami od tego zobowiązania oraz "[...]", nr "[...]" orzekającej o zabezpieczeniu na majątku podatnika, przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2006r. w wysokości 927.016 zł wraz z należnymi odsetkami od tego zobowiązania, z uwagi na uzasadnioną obawę, że zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług mogą nie zostać wykonane, utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego, kierując się treścią art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej orzekł o dokonaniu zabezpieczenia na majątku W. R., przybliżonej kwoty zobowiązań w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. płaconym według stawki 19% oraz w podatku od towarów i usług za marzec, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2006r. Organ podatkowy I instancji, oceniając zgromadzony materiał dowodowy tj. fakt, iż z przeprowadzonych zestawień wynikało, że podatnik nie zawsze wywiązywał się z terminów zapłaty należnych zobowiązań podatkowych oraz zaliczek na podatek, nadto biorąc pod uwagę wysokość przybliżonych kwot zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych jak i podatku od towarów i usług oraz fakt, że strona zmieniła miejsce obowiązku podatkowego uznał, że istnieją przesłanki, które wskazują, iż zobowiązanie podatkowe może nie zostać wykonane, biorąc pod uwagę przybliżone kwoty zaniżenia zobowiązań podatkowych.
W odwołaniach od powyższych decyzji W.R. zarzucił naruszenia art. 33 §1 Ordynacji podatkowej. Wskazał, iż z wykładnia gramatyczna ww. przepisu prowadzi do wniosku, iż wykorzystanie instytucji zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego na majątku podatnika nie jest obligatoryjne. Jedynie w uzasadnionych przypadkach organ podatkowy może (nie musi) skorzystać z przepisu art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej. Przy czym ustawodawca wyraźnie określił, iż dokonanie zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego na majątku podatnika może mieć miejsce jedynie w przypadku wystąpienia uzasadnionej obawy, iż zobowiązanie to nie zostanie wykonane. "Uzasadniona obawa" musi mieć swoje oparcie w określonych dowodach i nie może opierać się wyłącznie na swobodnych przypuszczeniach organu podatkowego. Przywołany przepis pozostawia ocenę, czy istnieje obawa niewykonania zobowiązania podatkowego, w konkretnym przypadku, do uznania organu podatkowego. Uznanie to nie może jednak oznaczać dowolności działania, lecz powinno być oparte na całokształcie okoliczności faktycznych i prawnych. ( ... ) Tym samym, zdaniem skarżącego wyłącznie wynik przeprowadzonego zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 122 Ordynacji podatkowej oraz związanymi z nią przepisami art. 187 § 1 wym. ustawy, może stanowić podstawę do zastosowania omawianej instytucji. Na poparcie swojego stanowiska odwołujący się powołał orzecznictwo WSA i NSA. Nadto stwierdził, iż w art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej ustawodawca wskazał przykładowe przesłanki uściślające pojęcie "uzasadnionej obawy" pozwalające na zastosowanie ww. przepisu. W jego ocenie za uzasadnienie takie nie mogą być uznane okoliczności opisane w zaskarżonej decyzji, tj. fakt, iż podatnik kilkakrotnie dokonał wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od łącznej kwoty wypłat dokonanych pracownikom po terminie, wpłacając jednocześnie należne odsetki za zwłokę. Przy czym wpłaty te dotyczyły niewielkich kwot (około kilkuset złotych), natomiast zabezpieczenie na majątku podatnika wyniosło ponad 1.234.554 zł. Podobnie w ocenie odwołującego się okoliczność zmiany miejsca zamieszkania nie stanowi uprawdopodobnienia powstania uzasadnionej obawy. Podkreślił, że organ podatkowy I instancji nie miał prawa do wskazania, iż podatnik dokonał zaniżenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług poprzez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących czynności, które miały miejsce w rzeczywistości. Ponadto stwierdził, iż nie fakt posiadania ewentualnego zobowiązania podatkowego uzasadnia wydanie decyzji w trybie art. 33 Ordynacji podatkowej lecz wystąpienie uzasadnionej obawy, iż nie zostanie ono wykonane. Zaprzeczył również twierdzeniu organu I instancji, że kontrola podatkowa dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006r. wykazała nierzetelność w rozliczeniu należności publicznoprawnych oraz określiła przybliżoną kwotę zobowiązania w wysokości 897.543,00 zł. Podkreślił, że wskazane ustalenia kontroli stanowiły podstawę do wydania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej decyzji z dnia "[...]"., nr "[...]" w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006r., która została wyeliminowana z obrotu prawnego decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]".