Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2018r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej oddala skargę
Wnioskiem z dnia 21 lipca 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r., Spółka A z siedzibą w S. zwróciła się o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. wraz z odsetkami za zwłokę.
Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 2016 r. w wysokości 1.012,04 zł wraz odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że Spółka posiada majątek i dokonała spłaty zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług w kwocie 900.000 zł, co potwierdza jej możliwości finansowe. Ocenił, że w sprawie nie zaistniały przesłanki ważnego interesu podatnika i interesu publicznego ustanowione w przepisach art. 67a § 1 pkt 3 w zw. z art. 67b § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.).
Utrzymując w mocy powyższą decyzję, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w uzasadnieniu rozstrzygnięcia z dnia "[...]" wskazał, że w pierwszej kolejności był zobowiązany do zbadania trybu udzielenia wnioskowanej ulgi z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej. Powołując się na zasady udzielenia pomocy de minimis, zacytował przepisy art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U. UE. L 352, z dnia 24.12.2013 r.) oraz art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2007 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 362). W formularzu informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis podatnik wskazał, że posiada powiązania z innymi przedsiębiorcami, tj. B oraz C. Z materiału zgromadzonego w sprawie wynikało, że w ciągu bieżącego roku oraz w ciągu dwóch lat go poprzedzających podatnik i B nie otrzymali pomocy de minimis. Natomiast C w powyższym okresie uzyskała pomoc de minimis w wysokości 8.167,97 euro. W związku z powyższym organ uznał, że w przypadku ewentualnego udzielenia pomocy podatnikowi nie istnieje zagrożenie przekroczenia progu pomocy w wysokości 200.000 euro, a zatem ewentualna pomoc de minimis byłaby dopuszczalna.
Następnie organ odwoławczy wskazał, że zaległość w podatku dochodowym od osób prawnych powstała w wyniku nieuiszczenia w terminie zobowiązania podatkowego wykazanego w deklaracji CIT-8 za 2016 r. w wysokości 58.030 zł. W dniu 20 czerwca 2017 r. Spółka dokonała wpłaty w wysokości 58.041,60 zł na poczet ww. zobowiązania, która została rozliczona w następujący sposób: 58.041,60 zł na należność główną oraz 1.012,04 zł na odsetki za zwłokę. Na dzień złożenia wniosku o udzielenie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych wysokość zaległości wynosiła 1.012,04 zł (należność główna) i 3.756,00 zł (odsetki za zwłokę). W dniu 20 lutego 2018 r. strona na poczet powyższej zaległości wpłaciła kwotę 4.825,64 zł, która została zaliczona na należność główną (1.012,04 zł), odsetki za zwłokę (72 zł), odsetki stałe od niezapłaconych należnych zaliczek za rok 2016 (3.397 zł) oraz koszty upomnienia (11,60 zł).