Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), asesor WSA Katarzyna Górska, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 2 października 2019r. sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016r. oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną decyzją z "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako: "organ odwoławczy", "Kolegium") utrzymało w mocy decyzję Prezydenta (dalej jako: "organ I instancji") z "[...]" w sprawie wymiaru T. W. (dalej jako: "strona", "podatnik", "skarżący") podatku od nieruchomości za 2016r. w wysokości 1601 zł.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Organ I instancji w ww. decyzji przyjął za podstawę opodatkowania - budynki pozostałe o powierzchni 215,60 m2 oraz grunty pozostałe o powierzchni 67,52 m2. W uzasadnieniu wskazano, iż podlegający opodatkowaniu budynek decyzją z "[...]" 1988r. został indywidualnie wpisany do rejestru zabytków. Natomiast działki gruntu nr "[...]" i nr "[...]" (obręb nr "[...]") położone w "[...]" zostały postanowieniem z "[...]" 1996r. indywidualnie wpisane do rejestru zabytków. Tym samym w ocenie organu została spełniona pierwsza z przesłanek zwolnienia od opodatkowania podatkiem od nieruchomości z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2018r., poz. 1445 ze zm., dalej jako "u.p.o.l."). Odnośnie drugiej przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku - utrzymania i konserwacji obiektu zgodnie z przepisami o ochronie zabytków stwierdzono, że nie została spełniona. Wynika tak bowiem z pism Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 9 marca 2018r. i 7 grudnia 2018r., który jest wyłącznie uprawniony do oceny w takim zakresie.

Od powyższej decyzji odwołała się strona wskazując, że organ słusznie uznał, że nieruchomości zostały indywidualnie wpisane do rejestru zabytków. Odnośnie utrzymania zabytku zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków niezbędne jest istnienie punktu odniesienia - ustalenie stanu zachowania zabytku w dacie objęcia go we władanie przez podatnika, czego w toku postępowania w niniejszej sprawie nie uczyniono. Nieruchomość nie stanowiła i nie stanowi środka trwałego przedsiębiorstwa. Nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Podatnik zarzucił, iż decyzja została wydana na podstawie nieprawidłowej podstawy prawnej - ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.).

Kolegium, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji powołało treść art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 6 ust. 1-5, ust. 8 u.p.o.l., art. 20, art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 2101 ze zm.). Wskazując, że organ podatkowy ustalając podatnika w podatku od nieruchomości w przedmiotowej sprawie przyjął dane wynikające z ewidencji gruntów budynków i lokali według stanu na 1 stycznia 2016r.

Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych podniesiono także, że organ ustalając zobowiązanie w podatku od nieruchomości nie jest uprawniony do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku, niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

Z kolei ocena zachowania się podatnika polegającego na "utrzymywaniu" i "konserwacji" budynków powinna być dokonana z punktu widzenia przepisów o ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j. Dz. U. z 2018r. poz. 2067 ze zm., dalej jako: "ustawa o ochronie zabytków), o czym stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. Obowiązki właściciela obiektu zabytkowego w zakresie szczególnej opieki nad zabytkiem zostały określone w art. 5 ustawy o ochronie zabytków. Z regulacji prawnych ustawy o zabytkach można wywieść wniosek, iż właściciel obiektu zabytkowego, w szczególności właściciel nieruchomości o charakterze zabytkowym, podlega różnym ograniczeniom w zakresie wykonywania uprawnień wynikających z przysługującego mu prawa własności, w tym w zakresie korzystania z takiej nieruchomości oraz ciążą na nim różne obowiązki w zakresie opieki nad obiektem zabytkowym. Ograniczenia te i obowiązki wynikające z poszczególnych przepisów ustawy o ochronie zabytków są niewątpliwie większe od ograniczeń i obowiązków dotyczących każdego właściciela nieruchomości niemającej charakteru zabytkowego. Zwolnienie podatkowe określone w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ma więc, zdaniem organu odwoławczego, na celu m. in. zrekompensowanie właścicielowi nieruchomości zabytkowej ciążące na nim szczególne obowiązki i ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości, powodujące ograniczenia w wykorzystaniu nieruchomości.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze