Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia kwoty cła, podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka,, sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 7 września 2017r. sprawy ze skargi D. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia kwoty cła, podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/15

Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia "[...]" stwierdził w stosunku do D. D. (dalej jako strona, kierowca, skarżący) i M. O. (dalej jako właściciel) powstanie długu celnego w dniach w dniach "[...]" 2013r. oraz określił kwotę cła w wysokości 0 zł, kwotę podatku akcyzowego w wysokości 3.828 zł, kwotę opłaty paliwowej w wysokości 832 zł oraz kwotę podatku od towarów i usług w wysokości 3.381 zł, w związku z wprowadzeniem na obszar celny Unii Europejskiej oleju napędowego w łącznej ilości 3.200 litrów.

Organ pierwszej instancji ustalił, że w dniach od "[...]" do "[...]" 2013r. strona, wjeżdżając na obszar celny Unii Europejskiej - łącznie 13 razy - zgłosiła olej napędowy w ilości 3.200 litrów, przewożony w zbiorniku autobusu marki "[...]" o numerze rejestracyjnym "[...]" (dalej jako autobus). Właścicielem pojazdu był M. O., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "[...]". Strona dokonywała zgłoszeń celnych na rzecz właściciela. Na wniosek zgłaszającego wwiezione paliwo zwolniono z należności przywozowych pod warunkiem niewykorzystywania w pojazdach innych niż te, w których zostało przywiezione oraz nieusuwania z tych pojazdów i przechowywania, z wyjątkiem okresu niezbędnych napraw tych pojazdów oraz nieodstępowania odpłatnego lub nieodpłatnego przez osobę korzystającą ze zwolnienia. Organ celny dokonując weryfikacji zgłoszeń celnych ustalił, że paliwo zgłoszone przez stronę zostało wprowadzone z naruszeniem warunków do zastosowania zwolnień z należności celnych, w związku z czym wydał decyzję, w której określił należności przywozowe oraz uznał za solidarnych dłużników stronę oraz właściciela.

Strony złożyły odwołania, w których wniosły o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie:

- art. 210 § 4 w zw. z art. 121 i 124 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm., dalej jako O.p.), poprzez niedokładne uzasadnienie decyzji, uniemożliwiające prześledzenie toku rozumowania organu,

- art. 122 w zw. z art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1, art. 188 oraz art. 191 O.p. poprzez wydanie decyzji w oparciu o niepełny materiał dowodowy oraz niewyczerpujące rozpatrzenie całego materiału dowodowego, co doprowadziło do dokonania dowolnej, oceny materiału dowodowego oraz poprzez niepodjęcie przez organ I instancji wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego.

W uzasadnieniu odwołań strony zarzuciły, że organ I instancji zaniedbał obowiązek należytego uzasadnienia decyzji. W ich ocenie uzasadnienie jest nieskładne, nietransparentne oraz pełne powtórzeń, które gmatwają jego przekaz. Organ zaniechał wyjaśnienia kwestii jaką jest zagadnienie, czy przywozy były prowadzone w ramach działalności gospodarczej (międzynarodowy transport drogowy osób), czy też nie. Organ nie wskazał normy prawnej obligującej do prowadzenia takiej działalności w sytuacji przywozów dokonywanych autobusem. Z treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika na jakich dowodach organ się oparł, a jakim dowodom odmówił wiarygodności i dlaczego, jak też nie wynika tok myślenia organu - sposób dokonania subsumcji.

Strona 1/15