Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka,, sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 7 września 2017r. sprawy ze skargi D. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia kwoty cła, podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej oddala skargę
Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia "[...]" stwierdził w stosunku do D.D. (dalej jako: "strona", "kierowca", "skarżący") i M.O. (dalej jako: "właściciel") powstanie długu celnego w dniach 8, 9, 11 kwietnia oraz 8, 5, 10, 11 i 14 maja 2013 r. oraz określił cło w wysokości 0 zł, podatek akcyzowy w wysokości 3.590 zł, opłatę paliwową w wysokości 780 zł oraz podatek od towarów i usług w wysokości 3.200 zł.
Powyższa decyzja została oparta na ustaleniach postępowania, z których wynikało, że w dniach od 8 kwietnia do 14 maja 2013 r. strona, wjeżdżając na obszar celny Unii Europejskiej - łącznie 10 razy - zgłosiła olej napędowy w ilości 3.000 litrów, przewożony w zbiorniku autobusu marki "[...]" o numerze rejestracyjnym "[...]". Właścicielem pojazdu był M.O., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą A. Na wniosek zgłaszającego paliwo zwolniono z należności przywozowych pod warunkiem niewykorzystywania w pojazdach innych niż te, w których zostało przywiezione oraz nieusuwania z tych pojazdów i przechowywania, z wyjątkiem okresu niezbędnych napraw tych pojazdów oraz nieodstępowania odpłatnego lub nieodpłatnego przez osobę korzystającą ze zwolnienia. Dokonując weryfikacji zgłoszeń celnych, organ uznał, że paliwo zostało wprowadzone z naruszeniem warunków zwolnień z należności celnych, w związku z czym wydał decyzję, w której określił należności przywozowe oraz uznał za solidarnych dłużników D.D. oraz M.O.
W odwołaniach od powyższej decyzji D.D. i M.O. zarzucili naruszenie art. 210 § 4 w zw. z art. 121 i 124, art. 122 w zw. z art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1, art. 188 oraz art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm., dalej jako O.p.). W uzasadnieniu podnieśli, że organ I instancji zaniechał wyjaśnienia, czy przywozy były prowadzone w ramach działalności gospodarczej (międzynarodowy transport drogowy osób). Nie wskazał normy prawnej obligującej do prowadzenia takiej działalności w sytuacji przywozów dokonywanych autobusem. Strony podniosły również, że właściciel nie sprawował faktycznego władztwa nad pojazdem, który przekazał kierowcy, i nie posiadał wiedzy, że kierowca składa deklaracje przywozu paliwa na jego rzecz.
Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Administracji Skarbowej utrzymał w mocy w/w decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu odwołał się do zasady powszechności należności przywozowych, wskazując, że przepisy prawa celnego przewidują możliwość zwolnienia z należności przywozowych niektórych towarów, przywożonych z terytorium państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty. Takie zwolnienie zostało przewidziane w art. 107 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 324 z dn. 10.12.2009r., dalej jako rozporządzenie Nr 1186/2009), zgodnie z którym zwolnione z należności celnych przywozowych są paliwa przewożone w standardowych zbiornikach prywatnych i handlowych pojazdów mechanicznych i motocykli, pojemników specjalnego przeznaczenia oraz paliwa znajdujące się w przenośnym kanistrze przewożonym przez prywatne pojazdy mechaniczne i motocykle, w ilości maksymalnej 10 litrów na pojazd. Zgodnie zaś z art. 110 rozporządzenia paliwo zwolnione z należności celnych przywozowych na podstawie art. 107 nie może być wykorzystywane w pojazdach innych niż te, w których zostało przywiezione, ani nie może zostać usunięte z tych pojazdów i przechowywane, z wyjątkiem okresu niezbędnych napraw tych pojazdów, nie może też zostać odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia. Organ powołał również brzmienie art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako ustawa VAT), oraz art. 35 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm.).