Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 31 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2018r. oddala skargę.
Państwowe Gospodarstwo Leśne (dalej jako: Nadleśnictwo, skarżący, strona, podatnik) wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w z "[...]"r. w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2018 rok.
Jak wynika z przekazanych akt sprawy i uzasadnienia rozstrzygnięcia poddanego kontroli Sądu, Nadleśnictwo jest zarządcą nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa.
Pismem z dnia "[...]"r. Nadleśnictwo złożyło korektę deklaracji podatkowej na podatek od nieruchomości za 2018 r. W założonej korekcie wykazano następujące przedmioty opodatkowania:
- grunty pod wodami powierzchniowymi - "[...]"ha
- budynki mieszkalne - "[...]"m2
- grunty zwolnione -"[...]" m2
- budynki zwolnione - "[...]"m2
W porównaniu do pierwotnie złożonej w dniu "[...]"r. deklaracji podatkowej zmianie uległa pozycja dotycząca gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków. W deklaracji pierwotnej Strona wykazała w tej rubryce grunty o powierzchni "[...]"m2, natomiast w korekcie deklaracji podatkowej pozycja ta została skorygowana do "[...]".
W przedmiotowym piśmie Strona wniosła o wszczęcie postępowania podatkowego i ewentualne wydanie decyzji ustalającej wysokość zobowiązań podatkowych w zakresie podatku od nieruchomości i podatku leśnego pod liniami energetycznymi. Postanowieniem z dnia "[...]"r., Organ I instancji odmówił wszczęcia postępowania podatkowego celem ustalenia zobowiązania podatkowego na podatek leśny i od nieruchomości na rok 2018.
W dniu "[...]"r. Strona ponownie złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości na 2018 r. W przedmiotowej deklaracji wykazano do opodatkowania:
- grunty pod wodami powierzchniowymi - "[...]"ha
- budynki mieszkalne - "[...]"m2
- grunty zwolnione - "[...]"m2
- budynki zwolnione - "[...]"m2
Zwiększeniu uległa podstawa opodatkowania budynków mieszkalnych, co spowodowane było, jak wskazała Strona, zmianą płatnika podatku od nieruchomości za lokale mieszkalne w osadach funkcyjnych. Pismem z dnia "[...]"r. Strona wniosła o zwrot nadpłaty w wysokości "[...]"zł z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2018 oraz wydanie zaświadczenia w sprawie wysokości figurującego w ewidencji zobowiązania w podatku od nieruchomości na rok 2018.
Decyzją z dnia "[...]"r., Organ I instancji odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r.
Decyzją z dnia "[...]"r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.
W uzasadnieniu wskazano m.in., że Organ I instancji winien był wszcząć postępowanie podatkowe z urzędu i wydać decyzję w trybie art. 21 § 3 o. p. w celu zweryfikowania, czy w deklaracji ujęte są wszystkie przedmioty opodatkowania, a co się z tym wiąże, czy podane w odniesieniu do każdego z przedmiotów opodatkowania podstawy opodatkowania, są prawidłowe. Dopiero określenie prawidłowej kwoty podatku umożliwi Organowi I instancji rozstrzygnięcie, czy i w jakiej kwocie zaistniała nadpłata w podatku od nieruchomości, zwłaszcza że wysokość żądanej przez Stronę kwoty nadpłaty jest odmienna od tej, która wynika z różnicy pomiędzy pierwotnym, a ostatecznie zadeklarowanym rozliczeniem - deklaracją podatkową na podatek od nieruchomości na 2018 r.