Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca) Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2018r. sprawy ze skarg Szpitala Powiatowego na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]", nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty i określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2015, 2016 i 2017r. I. uchyla zaskarżone decyzje; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego kwotę 9 555 (dziewięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Szpital A (dalej: "podatnik", "strona" lub "skarżący" ) złożył w dniu "[...]" wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości za lata 2015 - 2017 oraz o zwrot bądź zaliczenie nadpłat na poczet bieżących zobowiązań z tytułu podatku od nieruchomości. Do wniosku dołączono skorygowane deklaracje w sprawie podatku od nieruchomości za ww. lata. Korekta dotyczyła kolektorów słonecznych, które wcześniej były wykazywane w deklaracjach podatkowych jako urządzenia budowlane i podlegały opodatkowaniu. We wniosku wskazano, że niezasadnie w latach 2015 - 2017 uiszczany był podatek od nieruchomości od ww. kolektorów zamontowanych na dachach budynków szpitala, gdyż nie można ich uznać za przedmiot opodatkowania w postaci budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Organ podatkowy - Burmistrz w dniu "[...]" wydał decyzje: "[...]","[...]" i "[...]", w których odmówił stwierdzenia nadpłat w podatku od nieruchomości za poszczególne lata i określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za ww. okresy. Organ nie zgodził sie z podatnikiem co do tego, że sporne kolektory słoneczne nie stanowią budowli i nie podlegają tym samym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Organ wskazał także, że kwestia opodatkowania kolektorów była przedmiotem interpretacji podatkowej wydanej w 2013 r. na wniosek podatnika, w której stwierdzono, że kolektory podlegają opodatkowaniu jako budowle.
Organ pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcia na opinii biegłego T. P., który uznał, że przedmiotowe kolektory słoneczne wyczerpują kryteria urządzenia budowlanego w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, a tym samym można je uznać za budowlę, o której mowa w art.1a ust.1 pkt2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. DzU 2016, poz.716 ze zm., dalej: "upol") w zw. z art.3 pkt9 ustawy Prawo budowlane.
Burmistrz dokonał szerokiej analizy przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w powiązaniu przepisami prawa budowlanego i na tej podstawie, w oparciu o ww. opinię biegłego uznał, że kolektory słoneczne znajdujące się na dachach budynków szpitala są urządzeniami budowlanymi, które, jako budowle, podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla budowli, czyli procentowo od wartości. W decyzjach zawarto szczegółowe wyliczenie podatku od nieruchomości, z którego wynika, że kolektory słoneczne opodatkowano stawką 2% od wartości 1.279.925 zł, co w skali każdego roku wynosi 25.598,50 zł.
Od decyzji tych strona złożyła odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: "SKO" lub "Kolegium"), w których zakwestionowała prawidłowość oparcia się przez organ podatkowy na dowodzie z opinii biegłego, twierdząc, że organ przerzucił na biegłego obowiązek ustalenia prawidłowej kwalifikacji urządzeń do poszczególnych kategorii przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, przez co doszło do przekroczenia przez biegłego jego ustawowych kompetencji oraz do naruszenia kompetencji organu podatkowego, co wpłynęło na wynik sprawy. Ponadto zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj. art.1a ust.1 pkt1 upol w zw. z art.1a ust.1 pkt2 upol w zw. z art.3 pkt1 oraz pkt9 ustawy Prawo budowlane. Podatnik kwestionuje zaprezentowany w decyzjach podatkowych pogląd, jakoby kolektory słoneczne mogły zostać uznane za urządzenia budowlane (rodzaj budowli), podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych dla budowli. Strona przedstawiła argumentację w zakresie wadliwości opinii biegłego oraz własną interpretację przepisów, na których organ podatkowy oparł swoje rozstrzygnięcia. Strona zarzuciła organowi błędną wykładnię ww. przepisów poprzez nieuwzględnienie charakteru i wzajemnej relacji definicji zawartych w obu ustawach, w rezultacie czego nieprawidłowo zaliczono kolektory słoneczne do urządzeń budowlanych opodatkowanych podatkiem od nieruchomości i odmówiono stwierdzenia nadpłaty. Według strony, błędna wykładnia przepisów upol wynika także z bezzasadnego uznania, że przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości mogą stanowić urządzenia techniczne niewymienione wprost w art.3 pkt9 ustawy Prawo budowlane, ani nawet do nich niepodobne, a to z uwagi na otwarty katalog przykładowych urządzeń budowlanych wymienionych w przepisie prawa budowlanego. O błędnej wykładni ww. przepisów świadczy także niesłuszne przyjęcie, że za części budynku rozumianego jako obiekt budowlany i zarazem przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości mogą być uznane wyłącznie urządzenia techniczne znajdujące się wewnątrz budynku, z wyłączeniem urządzeń technicznych zamocowanych na budynku mimo, że warunek taki nie jest przewidziany w powołanych przepisach, w wyniku czego nie zastosowano tych przepisów do kolektorów słonecznych zamontowanych na dachach trzech budynków strony i potraktowano je niezasadnie jako urządzenia budowlane, a więc budowle z art.1a ust.1 pkt2 upol i odmówiono stronie wyłączenia ich z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.